نارسید

لغت نامه دهخدا

نارسید. [ رَ ] ( ن مف مرکب ) نرسیده. کال. نارس. نارسیده. || کودک. نابالغ. تازه سال. اندک سال :
چو افراسیابش به هامون بدید
شگفتید از آن کودک نارسید.
فردوسی.
کس اندر جهان کودکی نارسید
بدین شیرمردی و گردی ندید.
فردوسی.
چه مایه زن و کودک نارسید
که زیر پی پیل شد ناپدید.
فردوسی.

فرهنگ عمید

۱. نارس.
۲. نابالغ: کس اندر جهان کودک نارسید / بدان شیرمردی و گردی ندید (فردوسی: ۱/۲۷۱ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس