نام خدا

لغت نامه دهخدا

نام خدا. [ م ِ خ ُ ] ( صوت مرکب ) لفظی است مثل «ماشأاﷲ» و «چشم بد دور» که با جمله ای می آید و کنایه از تمجید مضمون است. ( از فرهنگ نظام ). از جهت تیمن و تبرک در محل تعظیم و تحسین گویند. ( آنندراج ). بنام خدا! ماشأاﷲ! چشم بد دور!بنام ایزد! بنامیزد! عبارتی که دفع مضرت چشم زخم را گویند. ( یادداشت مؤلف ). در تداول ، اغلب با عبارت «ماشأاﷲ» همراه است [ ماشأاﷲ! نام خدا! ]. و در موردتحسین و اعجاب و رفع چشم زخم گفته شود :
نام خدا چه کرده ای نرگس سرمه سای را
کز رگ جان گشوده ای پرده های های را.
ملا سالک قزوینی ( از آنندراج ).
دلبسته ام چو سبحه زاهد هزار جا
از بس شده ست زلف تو نام خدا! بلند.
( از آنندراج ).
|| به معنی قسم خدا. ( غیاث اللغات از شرع الشعرا ).

فرهنگ فارسی

لفظی است مثل (( ماشائ الله ) ) و (( چشم بد دور ) ) که با جمله ای میاید و کنایه از تمجید مضمون است .

پیشنهاد کاربران

بپرس