نوئل کرول

نوئل کرول ( به انگلیسی: Noël Carroll ) ( زادهٔ ۱۹۴۷ ) فیلسوف آمریکایی، نظریه پرداز هنر و سینما و روزنامه نگار است که از مهم ترین چهره های فلسفهٔ هنر معاصر در نظر گرفته می شود. او دکترای مطالعات سینمایی خود را در سال ۱۹۷۶ از دانشگاه نیویورک و با دفاع بر روی تز تحلیل فیلم ژنرال باستر کیتون دریافت کرد، همچنین، دکترای فلسفه اش را در سال ۱۹۸۳ از دانشگاه ایلینوی شیکاگو دریافت کرد. او اغلب به خاطر فعالیتش در زمینه های فلسفهٔ هنر و تئوری رسانه ها شناخته می شود، اما به عنوان یک روزنامه نگار نیز مقلات بسیاری در نشریات شیکاگو ریدر، تالار هنر، در زمان ما، مجلهٔ رقص، اخبار هفتگی سوهو و صدای روستا منتشر کرده است.
او از سال ۲۰۰۲ به عنوان استاد ممتاز ( distinguished professor ) در دانشگاه شهری نیویورک ( CUNY ) به تدریس و پژوهش مشغول است.
نوئل کرول در کنار نظریه پردازان دیگری چون دیوید بوردول، گرگوری کوری، توربن گوردال، ادوارد برانیگان، موری اسمیت و کریستین تامسون در زمرهٔ نظریه پردازان نظریهٔ شناختی محسوب می شوند؛ یعنی نوعی شکل گرایی که تفسیرهای روانکاوانه و نشانه شناسانه را کنار می گذارد. کرول از این جهت مبدع پسا نظریه است. پسا نظریه نوعی نظریهٔ سینمایی است که با تحلیل های تأویلی، روانکاوانه، نشانه شناسی و زبان شناسی مخالف است و خاصه نگاه و نگرش طرفداران ژاک لاکان، رولان بارت و لویی آلتوسر را در سینما نمی پذیرد. در مقابل اینگونه نگرش های تفسیری، کرول در تفسیر هنری به کنش عقلانی مخاطب معتقد است. به باور او، مخاطب برای فهم هنر از روندهایی مشابه با روندهای تفسیر در زندگی روزمره استفاده می کند. از این رو برای کرول تحلیل فرایندهای شناختی انسان در درک و فهم فرایند تماشاگری در سینما مهم است.
• مسایل فلسفی نظریه کلاسیک فیلم ( ۱۹۸۸ )
• فیلم های رازآمیز: هوس ها و سفسطه ها در نظریهٔ فیلم معاصر ( ۱۹۸۸ )
• فلسفهٔ وحشت یا تناقض قلب ( ۱۹۹۰ )
• نظریه پردازی در باب تصویر متحرک ( ۱۹۹۶ )
• پسا نظریه: بازسازی نظریه فیلم ( ۱۹۹۶ ) همراه با دیوید بوردول
• فلسفهٔ هنرهای توده ای ( ۱۹۹۸ )
• تفسیر تصویر متحرک ( ۱۹۹۸ )
• فلسفهٔ هنر: دیباچهٔ معاصر ( ۱۹۹۹ )
• نظریهٔ هنر معاصر ( ۲۰۰۰ )
• فراسوی زیبایی شناسی: مقالات فلسفی ( ۲۰۰۱ )
• کابرد تصویر متحرک ( ۲۰۰۳ )
• فلسفه فیلم و تصویر متحرک ( ۲۰۰۶ )
• فلسفهٔ تصویر متحرک ( ۲۰۰۸ )