نیروی زمینی امارات متحده عربی، به عنوان بخشی از نیروهای مسلح امارات متحده عربی، به جنگ زمینی می پردازد.
نخستین تشکیلات نظامی امارات، در سال ۱۹۵۱، با مشارکت نیروهای بریتانیایی، سازماندهی شد. این تشکیلات در سال ۱۹۷۱، منحل شد. نیروی زمینی امارات متحده عربی، در سال ۱۹۷۱ و با تشکیل کشور امارات متحده عربی پایه ریزی شد. در ابتدا، هر یک از ۷ امارت ( استان ) در امارات، مسئول آموزش و تجهیز نیروهای مستقل خود بود. این نیروهای مسلح عبارتند از: نیروی دفاعی ابوظبی ( ۱۹۶۵–۱۹۷۶ ) ، نیروی متحرک راس الخیمه ( ۱۹۶۸–۱۹۷۶ ) ، نیروی دفاعی دبی ( ۱۹۷۰–۱۹۷۶ ) و گارد ملی شارجه ( ۱۹۷۲–۱۹۷۶ )
در زمان تشکیل نیروهای مسلح امارات متحده عربی در ۶ مه ۱۹۷۶ نیروهای مسلح هر یک از امارت ها، زیرنظر یک ستاد کل واحد و تحت کنترل دولت مستقر در پایتخت، ابوظبی قرار گرفتند. [ ۱]
با اتحاد هفت امارت این کشور در سال ۱۹۷۱، یک نیروی دفاعی جدید با نام ( UDF ) ایجاد شد که هر یک از امارت ها، مسئول حفظ نیروی خود بودند.
در حالی که مأموریت UDF دفاع از ملت در برابر تهاجم خارجی و داخلی بود، نقش UDF در سال های اولیه بیشتر به اولی محدود می شد.
در فوریه ۱۹۷۳ به دنبال یک جنگ مرزی مختصر بین بادیه نشینان مسلح از هر دو امارت شارجه و فجیره بر سر یک منطقه مورد مناقشه از زمین که یک چهارم جریب را شامل می شد و شامل چاه های آب و درختان خرما بود. قبل از این که نیروهای UDF بتوانند آتش بس برقرار کنند، ۲۲ نفر کشته و ۱۲ نفر دیگر زخمی شدند.
در ۲۰ اوت ۱۹۷۳، حادثه ای در تاوی نیزوا در مرز شارجه و دبی رخ داد. تاوی نیزوا یک شهرک داخلی کوچک بود که هم شارجه و هم دبی ادعا می کردند که در قلمرو آن ها قرار دارد. دبی به تازگی یک چاه آب در این مکان حفر کرده بود. در ۲۰ اوت، یک بالگرد نیروی دفاعی دبی بر فراز منطقه پرواز کرد تا تحولات روی زمین را مشاهده کند. نیروهای شارجه در زمین به سمت بالگرد، شلیک کردند که آن بالگرد، حدود ۴۳ بار مورد اصابت قرار گرفت و مجبور به فرود شد. در این رخداد، کسی زخمی نشد اما این درگیری می توانست به درگیری گسترده ای تبدیل شود، ولی با مداخله شخصی زاید بن سلطان آل نهیان، در نقش خود به عنوان حاکم ابوظبی و رئیس جمهور امارات متحده عربی، این اتفاق رخ نداد. این رخداد، نقش مهمی در یکپارچگی از UDF به نیروهای مسلح متمرکز و واحد امارات متحده عربی در سال ۱۹۷۶ داشت. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین تشکیلات نظامی امارات، در سال ۱۹۵۱، با مشارکت نیروهای بریتانیایی، سازماندهی شد. این تشکیلات در سال ۱۹۷۱، منحل شد. نیروی زمینی امارات متحده عربی، در سال ۱۹۷۱ و با تشکیل کشور امارات متحده عربی پایه ریزی شد. در ابتدا، هر یک از ۷ امارت ( استان ) در امارات، مسئول آموزش و تجهیز نیروهای مستقل خود بود. این نیروهای مسلح عبارتند از: نیروی دفاعی ابوظبی ( ۱۹۶۵–۱۹۷۶ ) ، نیروی متحرک راس الخیمه ( ۱۹۶۸–۱۹۷۶ ) ، نیروی دفاعی دبی ( ۱۹۷۰–۱۹۷۶ ) و گارد ملی شارجه ( ۱۹۷۲–۱۹۷۶ )
در زمان تشکیل نیروهای مسلح امارات متحده عربی در ۶ مه ۱۹۷۶ نیروهای مسلح هر یک از امارت ها، زیرنظر یک ستاد کل واحد و تحت کنترل دولت مستقر در پایتخت، ابوظبی قرار گرفتند. [ ۱]
با اتحاد هفت امارت این کشور در سال ۱۹۷۱، یک نیروی دفاعی جدید با نام ( UDF ) ایجاد شد که هر یک از امارت ها، مسئول حفظ نیروی خود بودند.
در حالی که مأموریت UDF دفاع از ملت در برابر تهاجم خارجی و داخلی بود، نقش UDF در سال های اولیه بیشتر به اولی محدود می شد.
در فوریه ۱۹۷۳ به دنبال یک جنگ مرزی مختصر بین بادیه نشینان مسلح از هر دو امارت شارجه و فجیره بر سر یک منطقه مورد مناقشه از زمین که یک چهارم جریب را شامل می شد و شامل چاه های آب و درختان خرما بود. قبل از این که نیروهای UDF بتوانند آتش بس برقرار کنند، ۲۲ نفر کشته و ۱۲ نفر دیگر زخمی شدند.
در ۲۰ اوت ۱۹۷۳، حادثه ای در تاوی نیزوا در مرز شارجه و دبی رخ داد. تاوی نیزوا یک شهرک داخلی کوچک بود که هم شارجه و هم دبی ادعا می کردند که در قلمرو آن ها قرار دارد. دبی به تازگی یک چاه آب در این مکان حفر کرده بود. در ۲۰ اوت، یک بالگرد نیروی دفاعی دبی بر فراز منطقه پرواز کرد تا تحولات روی زمین را مشاهده کند. نیروهای شارجه در زمین به سمت بالگرد، شلیک کردند که آن بالگرد، حدود ۴۳ بار مورد اصابت قرار گرفت و مجبور به فرود شد. در این رخداد، کسی زخمی نشد اما این درگیری می توانست به درگیری گسترده ای تبدیل شود، ولی با مداخله شخصی زاید بن سلطان آل نهیان، در نقش خود به عنوان حاکم ابوظبی و رئیس جمهور امارات متحده عربی، این اتفاق رخ نداد. این رخداد، نقش مهمی در یکپارچگی از UDF به نیروهای مسلح متمرکز و واحد امارات متحده عربی در سال ۱۹۷۶ داشت. [ ۲]
