نیک افتادن

فرهنگ معین

(اُ دَ ) (مص ل . ) خوشایند بودن .

نیک افتادن : مطلوب بودن .
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص232 ) .