نیکو خصال

/nikuxesAl/

لغت نامه دهخدا

نیکوخصال. [ خ ِ ] ( ص مرکب ) کسی که دارای خصلت های پسندیده باشد. ( ناظم الاطباء ). نکوخصلت :
چه نیکوخصال و چه نیکوفعالی
چه پاکیزه طبعی و پاکیزه رایی.

فرخی.

آزادطبع و پاک نهاد و مجرد است
نیکوخصال و نیک خوی است و موحد است.

منوچهری.

( صفت ) خوش اخلاق خوش رفتار٠

آن که دارای خصلت های خوب است، نیک خصال، خوش اخلاق.

well-conditioned (صفت)

خوش خلق، دارای اخلاق نیکو، نیکو خصال، دارای صفات حسنه، مرتب و منظم

نیکو خصال یعنی خوی طبیعت را دارد

خوش اخلاق
کسی که خلق و خوی خوبی دارد

کسی ک دارای خصلت های پسندیده باشد

کسی ک رفتار خوب دارد

خصلت های خوب

خوش رفتار

خوش خلق - خوش خوی