هواکش

/havAkeS/
معنی انگلیسی:
ventilator, air - cleaner, aspirator, draft, extractor, flue, register, vent

لغت نامه دهخدا

هواکش. [ هََ ک َ / ک ِ ] ( اِ مرکب ) سوراخ یا لوله ای که بر دیوار اطاق تعبیه کنند تا هوای سنگین را بیرون دهد و هوای سالم به درون اطاق آورد. || امروز نوعی پروانه الکتریکی را گویند که به پنجره یا در محلی مخصوص از دیوار نصب می شود و با گردش خود هوای درون را تعویض می کند.

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) مجرایی که از آنجا هوا وارد اطاق شود : هوا کش بخاری .

فرهنگ عمید

مجرا یا منفذی در سقف یا دیوار اتاق که هوا از آن داخل و خارج شود.

واژه نامه بختیاریکا

دمادُهو

مترادف ها

ventilator (اسم)
بادگیر، هواکش، بادزن
aspirator (اسم)
بادبزن هواکش، هواکش، چرک کش

فارسی به عربی

جهاز التهویة

پیشنهاد کاربران

هواکش ( Cowl ) [اصطلاح دریانوردی] :لوله های هواکش و یا تهویه که در روی دکها قرارداشته و به شکل دودکش میباشند .
هواکش :مجرایی برای هدایت بوهای نا مطبوع. ( اصطلاح بنایی و ساختمان سازی )

بپرس