واقعیت ترکیبی

واقعیت ترکیبی یا Mixed Reality نتیجه ترکیب دنیای فیزیکی با دنیای دیجیتال است. به عبارت دیگر واقعیت ترکیبی اشیای مجازی را به دنیای واقعی متصل می کند و کاربر را قادر می سازد تا با اشیاء مجازی تعامل داشته باشد. [ ۱]
• واقعیت ترکیبی که با دنیای واقعی شروع می شود: در این فناوری، اشیای مجازی نه تنها به محیط افزوده می شوند بلکه کاربر می تواند با آن ها ارتباط برقرار کند. به بیان دیگر، کاربر در فضای واقعی می ماند، اما محتوای دیجیتالی به این فضا اضافه شده است و کاربر نیز می تواند برروی این اشیای مجازی اثر بگذارد. این نوع از واقعیت ترکیبی را می توان نسخه پیشرفته ای از واقعیت افزوده دانست
• واقعیت ترکیبی که با یک دنیای کاملاً مجازی شروع می شود: در این نسخه از واقعیت ترکیبی شاهد یک دنیای مجازی هستیم که جایگزین دنیای واقعی می شود. بله درست حدس زدید، این فناوری به واقعیت مجازی شباهت دارد. اما اشیای مجازی درون آن شبیه نمونه های واقعی هستند، در حالیکه در فناوری واقعیت مجازی، به طور عادی محیط مجازی به دنیای واقعی اطراف کاربر متصل نیست. [ ۲]
یکی از کاربردهای واقعیت های ترکیبی برای آموزش سربازان نظامی است. راه حل های آموزشی اغلب بر روی فناوری های ( Commercial Off the Shelf ( COTS ساخته می شوند.
واقعیت ترکیبی اجازه می دهد تا یک نیروی کار جهانی از تیم هایی از راه دور برای همکاری و مقابله با چالش های کسب و کار سازمانی در نزدیک ترین حالت ممکن کنارهم قرار گیرند. مسلماً این تکنولوژی وابسته به مکان نیست یعنی شما در هرجایی باشید می توانید در محیط خواسته شده قرار گیرید، یک کارمند معمولی با سخت افزارهای مربوط می تواند وارد محیط های مسابقه ای در سرار دنیا شود. موانع زبان از بین خواهد رفت چون واقعیت افزوده هم زمان می تواند زبان مادری شما را به هر زبانی تغییر دهد. این یعنی نیروی کار منعطف تر.
شبیه سازی جراحی و سونوگرافی به عنوان یک تمرین برای متخصصین مراقبت های بهداشتی استفاده می شود. ساده ترین نمونه استفاده از آن مدل های انسان می باشد که دانشجویان یا دکترهای تازه کار می توانند از آن استفاده کنند. مربیان می توانند از یک واقعیت ترکیبی برای شبیه سازی یک سناریوی زایمان استفاده کنند، دانشجویان یک رویکرد همه جانبه برای یادگیری دربارهٔ فیزیولوژی مادر و جنین و شرایط اضطراری نادر را فراهم می آورند و می توانند فرا گیرند.