وزرا

/vozarA/

برابر پارسی: وزیران

لغت نامه دهخدا

وزرا. [ وُ زَ ] ( ع اِ ) وزراء. ج ِ وزیر. وزیران و دستوران. ( ناظم الاطباء ) :
آن وزیری که چون دگر وزرا
وزرورزی نکرد در یک باب.
سوزنی.
وزرای نوشیروان در مهمی از مصالح مملکت اندیشه همی کردند. ( گلستان سعدی ). یکی از وزرای نیک محضر گفت. ( گلستان سعدی ).
وزرا ملک را امینانند
کارفرمای دولت اینانند.
اوحدی.
رجوع به وزراء شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع وزیر .

فرهنگ معین

(وُ زَ ) [ ع . وزراء ] (اِ. ) جِ وزیر.

فرهنگ عمید

= وزیر

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
وزر (۲۷ بار)

(بر وزن جسر) به معنی ثقل و سنگینی است طبرسی گفته اشتقاق آن از وَزَر (بر وزن فرس) است. راغب گفته: وزر به معنی سنگینی است به علت تشبیه به کوه. پس مطلب طبرسی و راغب هر دو یکی است. قران مجید هریک بجای دیگری آمده است مثل . . ناگفته نماند وزر مصدر واسم هردوآمده است (سنگینی، سنگین یعنی بار) و اغلب در گناه بکار رفته‏که بار سنگینی است به گردن گناهکار. ولی در غیر گناه نیز آمده چنانکه خواهیم گفت. * . هر که از آن اعراض کند روز قیامت بار گناه را حمل خواهد نمود. * . آنها گناهان خویش را به دوش می‏کشند آگاه باش بد است آنچه حمل می‏کنند «یَزِروُنَ» حمل بار سنگین است. * . «وازِرَةٌ - اُخْری» صفت نفس اند یعنی: هیچ نفس حامل گناه،گناه نفس دیگری را حمل نمی‏کند و هر کس گناه خویش را به دوش می‏کشد. *** * . مراد از وزر ظاهرا سنگینی رسالت و تنگی سینه از آن است در مقابل عدم قبول مردم، که آن حضرت سنگینی آن را کاملا احساس می‏کرد و ظاهرا «أَنْقَضَ ظَهْرَکَ» اشاره به احساس کامل آن است و وضع وزر همان شرح صدر و انفاذ دین و توفیق پیشرفت آن است یعنی آیا سینه ات را وسیع نکردیم ،بار سنگینت را از تو برداشتیم باری که به پشتت سنگینی می‏کرد. در این آیه وِزْر به معنی ثقل آمده نه گناه ایضا در آیه . مراد زیورآلات است که اوزار و اثقال نامیده شده، بقولی بنی اسرائیل آنها را از فرعونیان عاریه گرفته بودندو پس ندادند وخود را مجرم دانسته و اوزار گفته‏اند و نیز در آیه . که به معنی اسباب جنگ است گویند سلاح جنگ را از آن اوزار گویند که بر حامل آن ثقیل است. * . وزیر به معنی کمک و یار است که مقداری از وظائف بالا دست خویش را حمل می‏کند. و آن دوبار در قران مجید آمده و هر دو در باره هارون «علیه السلام» است. . .

پیشنهاد کاربران

حضرت اجل ؛ لقب مخصوص وزیران بوده است ، چنانکه حضرت مستطاب لقب مخصوص علما و حضرت اشرف لقب وزرا.
ارباب دیوان ؛ وزرا و مدیرین امور جمهور. ( ناظم الاطباء ) .
وزیران

بپرس