وصیله

[ویکی الکتاب] معنی وَصِیلَةٍ: ماده شتری که در یک شکم دو بچه بزاید(جزء حیواناتی است که اعراب جاهلیت کشتن و خوردن آن را بر خود حرام کرده بودند)
ریشه کلمه:
وصل (۱۳ بار)

«وصیله» از مادّه «وَصْل»، به گوسفندی می گفتند که: هفت بار فرزند می آورد و به روایتی به گوسفندی می گفتند: که دوقلو می زایید (از مادّه «وصل» به معنای به هم پیوستگی است) کشتن چنان گوسفندی را نیز حرام می دانستند.
. وصیله مونث وصیل به معنی وصل کننده یا وصل شده است در جاهلیت اگر گوسفند بچّه ماده می‏زایید برای خود بر می‏داشتند و اگر نر می‏زایید برای خدایان ذبح می‏کردند و اگر در یکدفعه هم بچه نر و هم ماده می‏زایید می‏گفتند ماده به برادرش وصل شده دیگر بچه نر را برای خدایان ذبح نمی‏کردند اینکار از بدعتهای آنان بود که قرآن مجید منسوخ کرد علی هذا وصیل در آیه به معنی موصول است رجوع شود به «بحیره - حام». این لفظ فقط یکبار در قرآن مجید آمده است.