وقایع نامه

وَقایع نامه (chronicle)
نمونه ای از وقایع نامه بر روی سنگ
ثبت رویدادها به ترتیب زمان وقوع، بدون تحلیل و تفسیر. وقایع نامه در ترتیب پیدایش انواع ادبی مقدم بر تاریخ نگاری واقعی است، که حاوی تحلیل واقعیات و حقایق و چگونگی ارتباط آن ها با یکدیگر است. ثبت وقایع تاریخی پیشینه ای کهن دارد که آغاز آن را می توان به اعصار باستانی و الواح گلی و کتیبه های سنگی نسبت داد. پادشاهان و حاکمان قدیم نیز دفتر و دیوان هایی برای ثبت حوادث و اعمال و اقدامات خود داشتند؛ اما وقایع نامه نویسی به صورتی که امروز می شناسیم به دوران یونان و روم بازمی گردد. در باب ویرانی بریتانیا، اثر گیلداس، با رومی ها آغاز می شود و در ۵۱۶م به پایان می آید. اواسط قرون میانه، زمان رواج شیوۀ وقایع نگاری بود. تاریخ نورمان ها در انگلیا، نوشتۀ اِدمو، از آثار این دوره است. روزنامه ها و نشریات خبری عصر جدید را می توان استمرار وقایع نویسی به شمار آورد. بسیاری از آثار نوشته شده در فارسی و عربی که به تاریخ شهرت دارند، در حقیقت نوعی وقایع نامه اند که تاریخ طبری ازجملۀ مشهورترین این تألیفات است. از وقایع نامه های ایرانی: وقایع الایام فی احوال الامام، محمدعلی سیستانی، وقایع الایام، شیخ عباس قمی.