وو جینگ

ووجینْگ (Wujing)
مجموعۀ پنج کتاب باستانی چین، با چنان اعتبار عظیمی که در طبقه بندی چهارگانۀ آثار چینی پیش از شی (تاریخ)، زی (فلسفه) و جی (ادبیات) قرار می گیرد. این کتاب های کلاسیک، که همه را منسوب به کنفوسیوس (۵۵۱ـ۴۷۹پ م) حکیم می دانند، ۲هزار سال معیار مطلوب جامعه، قانون، حکومت، تعلیم و تربیت، ادبیات و دین چینی بوده اند. از این نظر، تأثیرگذاریشان در تاریخ طولانی چین کم نظیر است. به هر حال، دانشجویان چینی پیش از مطالعۀ سی شو (چهار کتاب)، که متون کوتاه تر و ساده تر کنفوسیوسی اند، به سراغ ووجینگ نمی روند. در ۱۳۶پ م وودی، فرمانروای سلسلۀ هان، آیین کنفوسیوس را مسلک کشور چین اعلام کرد. از آن پس کرسی های دکتری (بوشی) جهت تدریس ووجینگ ایجاد شد که تا قرن ۲۰ دایر بودند. در ۱۲۴پ م دانشگاه ملی، ووجینگ را به منزلۀ برنامۀ درسی اصلی پذیرفت. مهارت در تفسیر و توضیح متون ووجینگ لازمۀ رسیدن به مقامی در دیوان سالاری دولتی بود. ووجینگ مشتمل است بر یی جینگ (کتاب تحولات)؛ شوجینگ (کتاب تاریخ)؛ شی جینگ (کتاب شعر)؛ لی جینگ (کتاب شعائر و مناسک) و چون چیو(سالنامۀ بهار و خزان).