ویسنته بلاسکو ایبانز

دانشنامه عمومی

ویسنته بلاسکو ایبانز ( به اسپانیایی: Vicente Blasco Ibáñez ) یکی از بزرگترین نویسندگان قرن بیستم اسپانیا و شاید بزرگترین این نویسندگان است.
وی به سال ۱۸۶۷ متولد شد و دوران جوانی را در مادرید گذرانید پیش از آنکه تحصیلات خود را تمام کند به جرم افکار انقلابی از دانشگاه مادرید اخراج شد و در سال ۱۸۸۹ بر اثر شرکت در نهضت شورش طلبی اسپانیا به فرانسه پناه برد. چند سال بعد به کشورش بازگشت و مجله مهم «ملت» را که ارگان نهضت جمهوریخواهان بود تأسیس کرد و نخستین رمان های خود را به نام «گل بهار» و «آرزوی تارتانا» برای همین مجله نوشت. اندکی بعد دوباره ناچار به فرار از اسپانیا شد و با لباس ملاحی به ایتالیا رفت. در بازگشت به اسپانیا خود را به ستاد ارتش معرفی کرد و بازداشت شد و در نتیجه محاکمه به چهار سال زندان محکوم گردید. نه ماه بعد بخشیده شد و به نمایندگی مجلس انتخاب گشت در همین سال بود که کتاب معروف «سرزمین های نفرین شده» را که بهترین اثر ادبی نیمه دوم قرن نوزدهم اسپانیا دانسته اند، انتشار داد. بلاسکو ایبانز تا سال ۱۹۰۹ در عالم سیاست بود. اما از آن پس از سیاست کناره گرفت و به جهانگردی و فعالیت ادبی پرداخت و محصول این فعالیت ادبی او، یکی از عالیترین گنجینه های ادبی زبان اسپانیا را تشکیل داد. وی در آغاز کار رمان نویس ملی بزرگی محسوب می شد، اما اندک اندک پا از دایره «ملی» بیرون گذاشت و رمان نویس «بشری» شد. یکی از آثار او «میدان های خونین» که در ایران به نام «خون و شن» معروف است، به قدری شهرت یافته که تقریباً به تمام زبان ها ترجمه شده است. مهم ترین آثار ادبی او بدین قرارند: سونیکا هرجایی ( ۱۹۰۱ ) ، چهار سوار سرنوشت ( ۱۹۰۲ ) ، گل و نی، کلیسا ( ۱۹۰۳ ) ، مشرق و زمین و خون و شن ( ۱۹۰۸ ) . [ ۱] [ ۲]
عکس ویسنته بلاسکو ایبانز
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس