ویکتور وایسکاپف ( به آلمانی: Victor Weisskopf ) یک فیزیکدان آمریکایی با اصلیت اتریشی بود. او پژوهش های پسادکتری خود را با ورنر هایزنبرگ، اروین شرودینگر، ولفگانگ پاولی و نیلز بور انجام داد. وایسکاپف به خاطر کارهایش در الکترودینامیک کوانتومی، ساختار هسته اتم، و نیز فیزیک ذرات بنیادی شناخته شده است. [ ۱] وی در زمان جنگ جهانی دوم در لاس آلاموس بر روی پروژه منهتن برای ساخت بمب اتمی کار کرد، اما بعدها به جنبش های منع سلاح های هسته ای پیوست.
وایسکاپف در شهر وین پایتخت اتریش متولد شد. در سال ۱۹۳۱ دکترای خود را در فیزیک از دانشگاه گوتینگن در آلمان، دریافت نمود. به خاطر توانایی فوق العاده اش در فیزیک، توانست با بزرگترین فیزیک دان هایی که بر روی اتم کار می کردند همکار شود، به خصوص، زیر نظر نیلز بور در موسسه اش در کپنهاگ مشغول به کار شد. در اواخر دهه ۱۹۳۰، وی به عنوان یک یهودی، دریافت که باید از اروپا خارج شود. بور به او برای یافتن موقعیتی در آمریکا کمک کرد. بین سال های ۱۹۳۷ و ۱۹۴۰ وی استاد فیزیک در دانشگاه روچستر بود. بعد از جنگ جهانی دوم وارد دانشکده فیزیک دانشگاه ام آی تی شد و بعدها ریاست آن را عهده دار گردید. [ ۲]
وی در سال ۱۹۸۱، توسط پاپ ژان پل دوم به ریاست گروهی چهار نفره برای صحبت با رونالد ریگان در مورد ضرورت منع استفاده از سلاح های هسته ای انتخاب شد.
در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، ویکتور کارهای بزرگی در فیزیک کوانتوم و به خصوص الکترودینامیک کوانتومی انجام داد. [ ۳] وی یکی از اعضای پروژه منهتن برای ساخت بمب اتمی بود. به گفته خودش به خاطر عدم اطمینان به توانایی های ریاضی خود، وی از انتشار چندی از نتایج پژوهش هایش ( که بعدها درستی آن ها ثابت گردید ) که امروزه به نام جابه جایی لمب شناخته می شوند، صرف نظر کرد و جایزه نوبل فیزیک را از دست داد. اتفاقی که وایسکاپف به آن تاسف می خورد. [ ۴]
در سال های بین ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۳ وی استاد فیزیک در دانشگاه راچستر بود. بعد از جنگ جهانی دوم به دانشکدهٔ فیزیک MIT پیوست.
از دانشجوهای برجسته و تأثیرگذاز او می توان به موری گل - مان و جان دیوید جکسون اشاره کرد. [ ۲] عضو آکادمی ملی علوم بود و بین سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۱ و ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۹، به ترتیب، رئیس فرهنگستان هنر و دانش آمریکا و رئیس انجمن فیزیک آمریکا بود.
• مدال ماکس پلانک - ۱۹۵۶
• مدال اورستد - ۱۹۷۶
• نشان ملی علوم - ۱۹۸۰
• جایزه ولف - ۱۹۸۱
• مدال آلبرت اینشتین - ۱۹۸۴
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوایسکاپف در شهر وین پایتخت اتریش متولد شد. در سال ۱۹۳۱ دکترای خود را در فیزیک از دانشگاه گوتینگن در آلمان، دریافت نمود. به خاطر توانایی فوق العاده اش در فیزیک، توانست با بزرگترین فیزیک دان هایی که بر روی اتم کار می کردند همکار شود، به خصوص، زیر نظر نیلز بور در موسسه اش در کپنهاگ مشغول به کار شد. در اواخر دهه ۱۹۳۰، وی به عنوان یک یهودی، دریافت که باید از اروپا خارج شود. بور به او برای یافتن موقعیتی در آمریکا کمک کرد. بین سال های ۱۹۳۷ و ۱۹۴۰ وی استاد فیزیک در دانشگاه روچستر بود. بعد از جنگ جهانی دوم وارد دانشکده فیزیک دانشگاه ام آی تی شد و بعدها ریاست آن را عهده دار گردید. [ ۲]
وی در سال ۱۹۸۱، توسط پاپ ژان پل دوم به ریاست گروهی چهار نفره برای صحبت با رونالد ریگان در مورد ضرورت منع استفاده از سلاح های هسته ای انتخاب شد.
در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، ویکتور کارهای بزرگی در فیزیک کوانتوم و به خصوص الکترودینامیک کوانتومی انجام داد. [ ۳] وی یکی از اعضای پروژه منهتن برای ساخت بمب اتمی بود. به گفته خودش به خاطر عدم اطمینان به توانایی های ریاضی خود، وی از انتشار چندی از نتایج پژوهش هایش ( که بعدها درستی آن ها ثابت گردید ) که امروزه به نام جابه جایی لمب شناخته می شوند، صرف نظر کرد و جایزه نوبل فیزیک را از دست داد. اتفاقی که وایسکاپف به آن تاسف می خورد. [ ۴]
در سال های بین ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۳ وی استاد فیزیک در دانشگاه راچستر بود. بعد از جنگ جهانی دوم به دانشکدهٔ فیزیک MIT پیوست.
از دانشجوهای برجسته و تأثیرگذاز او می توان به موری گل - مان و جان دیوید جکسون اشاره کرد. [ ۲] عضو آکادمی ملی علوم بود و بین سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۱ و ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۹، به ترتیب، رئیس فرهنگستان هنر و دانش آمریکا و رئیس انجمن فیزیک آمریکا بود.
• مدال ماکس پلانک - ۱۹۵۶
• مدال اورستد - ۱۹۷۶
• نشان ملی علوم - ۱۹۸۰
• جایزه ولف - ۱۹۸۱
• مدال آلبرت اینشتین - ۱۹۸۴
wiki: ویکتور وایسکاپف