پا در گل

لغت نامه دهخدا

پا در گل. [ دَ گ ِ ] ( ص مرکب ) مقیّد. گرفتار. || خجل. شرمسار :
ز شرم جلوه مستانه او سروپا در گل
ز طوق قمریان چون دود از روزن هوا گیرد.
صائب.
- پا در گل بودن ؛ مقید بودن. گرفتار و پای بند چیزی بودن :
دوش بر یاد حریفان بخرابات شدم
خم می دیدم خون در دل و پا در گل بود.
حافظ.

فرهنگ فارسی

مقید گرفتار

فرهنگ معین

(دَ گِ ) (ص مر. ) ۱ - آن که پایش در میان گل و خاک است . ۲ - گرفتار. ۳ - خجل ، شرمسار.

فرهنگ عمید

۱. کسی که پایش در گل فرورفته.
۲. [مجاز] شخص گرفتار، درمانده.
۳. شرمسار و خجل.

پیشنهاد کاربران

بپرس