پادشاه نوروزی. [ دْ /دِ هَِ ن َ / نُو ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آنکه در نوروز، تفریح و انبساط خاطر را بشاهی برگزیده میشد و از بامداد تا نماز دیگر نام پادشاهی داشت. و او را با جلالت و ابهتی سواره در شهر می گرداندند و صاحب هر دکانی چیزی باو میداد. و منافعی که از او بدست می آمد بین او و حکومت تقسیم میشد. || از طریق تهتک و استهزاء بدانکه اسماً نه رسماً و حقیقةً نام پادشاهی بر او نهند، اطلاق شود : خمار را باتفاق باسم سلطنت موسوم کردند و پادشاه نوروزی از وی برساختند. ( جهانگشای جوینی ). رجوع به میرنوروزی شود.
فرهنگ فارسی
آنکه در نوروز تفریح و انبساط خاطر را بشاهی برگزیده می شد و از بامداد تا نماز نام پادشاهی داشت
