پارش

لغت نامه دهخدا

پارش. ( اِ ) قسمی گندم که در سیستان زراعت کنند.

قسمی گندم که در سیستان زراعت کنند

"پارش"
پارش به جای جزئیت ( جزئی بودن )
و نیز به جای تقسیم

«پارِش» تقسیم.