لغت نامه دهخدا
پخ پخ. [ پ َ پ َ ] ( صوت ) پَه پَه. بَه بَه. خوش خوش. بَخ بَخ. آفرین. طوبی لک. مرحبا بک. فرهنگ فارسی
په په . به به . خوش خوش . آفرین . مرحبا. طوبی لک . بخ بخ . فرهنگ معین
(پَ پَ ) (شب جم . ) آفرین ! مرحبا! گویش مازنی
/peKh peKh/ صدای ناهنجار تنفس در نتیجه ی تنگی نفس
