پخنو

لغت نامه دهخدا

پخنو. [ پ َ ] ( اِ ) تندر. رعد. کنور :
عاجز شود از اشک و غریو من
هر ابربهارگاه با پخنو.

رودکی.

و رجوع به پختو شود.

( اسم ) تندر رعد کنور .

(پَ نُ ) (اِ. ) تندر، رعد، کنور.

تندر، رعد.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید