پروک

لغت نامه دهخدا

پروک. [ پ ِ ] ( فرانسوی ، اِ ) کلاه گونه که از موی عاریه ساخته در مصر و ایران قدیم و اروپا بکار میبردند. پروک دو شو . کلاه موی. ( ذخیره خوارزمشاهی ). کلاه گیس.

فرهنگ فارسی

کلاه گونه که از موی عاریه ساخته در مصر و ایران قدیم و اروپا بکار می بردند

گویش مازنی

/perook/ پلک زدن – به آوردن چیزی هم چون پلک چشم – محل اتصال مژه به چشم & مچاله – جمع شده - کز کرده – افسرده دل

پیشنهاد کاربران

بپرس