پزشکی سنتی چینی ( به چینی: 中医学، به پین یین : Zhōngyī xué ) ، مجموعه ای از روش های درمانی است که در طول هزاران سال در چین بوجود آمده است. پزشکی سنتی چینی، روش های پزشکی سنتی ژاپن و کره را نیز در بر دارد.
... [مشاهده متن کامل]
دیدگاه این روش مبتنی بر این مساله است که فرآیندهای بدن انسان به هم وابسته هستند و دائماً با محیط اطراف تعامل دارند. بنابراین این روش درمانی، برای پیشگیری، مبارزه و درمان بیماری ها به دنبال ناهماهنگی در بدن و محیط اطراف آن می گردد.
همچنین این روش بر چند چارچوب فلسفی چون نظریه ژنگ فو و نظریهٔ یین ینگ ( پنج عنصر بنیادی ) بناشده است. این روش همیشه در یک ساختار علمی فعالیت نمی کند ولی بعضی از فعالان این روش ها تلاش هایی نموده اند که آنها را در ساختاری از دانش پزشکی شهودی جای دهند.
منبع [ویرایش]
Wikipedia contributors, "Traditional Chinese medicine, " Wikipedia, The Free Encyclopedia, ( بازیابی ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۶ ) .
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ پزشکی سنتی چینی موجود است.
این یک نوشتار خُرد پزشکی است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
این یک نوشتار خُرد چین است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
رده های صفحه: پزشکی جایگزین پزشکی سنتی چین داروخانه
قس عربی
الطب الصینی ( بالصینیة العامیة:中医 ; بالصینیة الفصحى: 中醫 ) یعتبر أحد أنواع الطب البدیل ومنتشر فی کافة أنحاء العالم، یشتمل على ممارسات الطب التقلیدی التی أصلها من الصین والتی تطورت عبر ألالف السنین. یتضمن الطب الصینی عدة نظریات، تشخیصات ومعالجات کالعلاج بالأعشاب، الإبر الصینیة والتدلیک، الطب الصینی هو أحد أشکال ما یسمى بالطب الشرقی والذی یتضمن بعض الممارسات الأخر التقلیدیة لشرق آسیا کالطب التقلیدی الیابانی والکوری.
[عدل]انظر ایضا
الطب التنبؤی
[عدل]المصدر
اذاعه الصین الدولیه باللغه العربیة
هناک المزید من الصور والملفات فی ویکیمیدیا کومنز حول: الطب الصینی
تصنیف: اختصاصات طبیة
قس آلمانی
Als traditionelle chinesische Medizin, TCM oder chinesische Medizin wird jene Heilkunde bezeichnet, die sich in China seit mehr als 2000 Jahren entwickelt hat. Ihr ursprüngliches Verbreitungsgebiet umfasst den ostasiatischen Raum, insbesondere Vietnam, Korea und Japan. Auf dieser Grundlage entwickelten sich spezielle Varianten in diesen Ländern. Besonders bekannt ist die japanische Kampo - Medizin.
Zu den therapeutischen Verfahren der chinesischen Medizin zählen vor allem deren Arzneitherapie und die Akupunktur sowie die Moxibustion ( Erwärmung von Akupunkturpunkten ) . Zusammen mit Massagetechniken wie Tuina Anmo und Shiatsu, mit Bewegungsübungen wie Qigong und Taijiquan und mit einer am Wirkprofil der Arzneien ausgerichteten Diätetik werden die Verfahren heute gerne als die „fünf Säulen“ der chinesischen Therapie bezeichnet. Die TCM ist die traditionelle Medizin mit dem größten Verbreitungsgebiet, besonders die Akupunktur wird heute weltweit praktiziert. [1] Die TCM gilt als alternativ - oder komplementärmedizinisches Verfahren.
Von wissenschaftlicher Seite, insbesondere der evidenzbasierten Medizin, wird die therapeutische Wirksamkeit vieler Behandlungsmethoden der TCM bestritten. Viele Annahmen der TCM widersprechen naturwissenschaftlichen Erkenntnissen. Einige empirisch belegte Wirkungen werden auf Placeboeffekte zurückgeführt.
Inhaltsverzeichnis [Anzeigen]
Geschichte [Bearbeiten]
Das historische Quellenmaterial erstreckt sich über mehr als drei Jahrtausende. Diese Zeitspanne ist grob in drei Sozialepochen zu gliedern: a ) die vorkonfuzianische der Shang - ( etwa 1500 bis 1050 ) und Zhou - ( 1050 bis 256 vor unserer Zeitrechnung ) Dynastien, b ) die konfuzianische Epoche bis zum Beginn des 20. Jahrhunderts und c ) die nachkonfuzianische Epoche der Republik China und der Volksrepublik China. Auf konzeptioneller Ebene findet sich eine Vielzahl unterschiedlicher Heilsysteme, die mit wenigen Ausnahmen bis in die Gegenwart überliefert und praktiziert wurden. Nebeneinander, teils in einem und demselben medizinischen Werk, finden sich Theorien, die die Verursachung der Krankheiten auf Sündenfall, Dämoneneinfluss, Abweichung von normgerechtem Lebensstil oder Böswilligkeit verstorbener Ahnen oder Mitmenschen zurückführten. Sie lassen sich aber auch den unterschiedlichen Epochen und verschiedenen gesellschaftlichen Gruppen zuordnen.
Ahnenmedizin [Bearbeiten]
Die frühesten Quellen bilden Orakelknochen und Schildkrötenschalen, die etwa im 13. Jahrhundert vor unserer Zeitrechnung beschriftet wurden. Den Texten kann man entnehmen, dass die Verursachung von Krankheiten in fast allen Fällen auf ein mögliches Einwirken verstorbener Ahnen oder Drittpersonen sowie auf böswillige Magie, also die Einwirkung noch lebender Mitmenschen, zurückgeführt wurde. Als entsprechende Vorbeugungs - und Heilmaßnahmen gelten Beschwörungen, Geschenke und Versöhnungsgaben. Shang - Herrscher war ein König, dem allein die Befragung und Deutung der Orakel und somit die Praxis der Ahnenmedizin oblag. Zu seiner Klientel zählte der kleine Kreis der herrschenden Elite, im Fall von Epidemien die gesamte Gesellschaft. [2]
Religiöse Medizin [Bearbeiten]
Während der zweiten Han - Dynastie ( 25 bis 220 ) entstanden verschied . . .
... [مشاهده متن کامل]
دیدگاه این روش مبتنی بر این مساله است که فرآیندهای بدن انسان به هم وابسته هستند و دائماً با محیط اطراف تعامل دارند. بنابراین این روش درمانی، برای پیشگیری، مبارزه و درمان بیماری ها به دنبال ناهماهنگی در بدن و محیط اطراف آن می گردد.
همچنین این روش بر چند چارچوب فلسفی چون نظریه ژنگ فو و نظریهٔ یین ینگ ( پنج عنصر بنیادی ) بناشده است. این روش همیشه در یک ساختار علمی فعالیت نمی کند ولی بعضی از فعالان این روش ها تلاش هایی نموده اند که آنها را در ساختاری از دانش پزشکی شهودی جای دهند.
منبع [ویرایش]
Wikipedia contributors, "Traditional Chinese medicine, " Wikipedia, The Free Encyclopedia, ( بازیابی ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۶ ) .
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ پزشکی سنتی چینی موجود است.
این یک نوشتار خُرد پزشکی است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
این یک نوشتار خُرد چین است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
رده های صفحه: پزشکی جایگزین پزشکی سنتی چین داروخانه
قس عربی
الطب الصینی ( بالصینیة العامیة:中医 ; بالصینیة الفصحى: 中醫 ) یعتبر أحد أنواع الطب البدیل ومنتشر فی کافة أنحاء العالم، یشتمل على ممارسات الطب التقلیدی التی أصلها من الصین والتی تطورت عبر ألالف السنین. یتضمن الطب الصینی عدة نظریات، تشخیصات ومعالجات کالعلاج بالأعشاب، الإبر الصینیة والتدلیک، الطب الصینی هو أحد أشکال ما یسمى بالطب الشرقی والذی یتضمن بعض الممارسات الأخر التقلیدیة لشرق آسیا کالطب التقلیدی الیابانی والکوری.
[عدل]انظر ایضا
الطب التنبؤی
[عدل]المصدر
اذاعه الصین الدولیه باللغه العربیة
هناک المزید من الصور والملفات فی ویکیمیدیا کومنز حول: الطب الصینی
تصنیف: اختصاصات طبیة
قس آلمانی
Als traditionelle chinesische Medizin, TCM oder chinesische Medizin wird jene Heilkunde bezeichnet, die sich in China seit mehr als 2000 Jahren entwickelt hat. Ihr ursprüngliches Verbreitungsgebiet umfasst den ostasiatischen Raum, insbesondere Vietnam, Korea und Japan. Auf dieser Grundlage entwickelten sich spezielle Varianten in diesen Ländern. Besonders bekannt ist die japanische Kampo - Medizin.
Zu den therapeutischen Verfahren der chinesischen Medizin zählen vor allem deren Arzneitherapie und die Akupunktur sowie die Moxibustion ( Erwärmung von Akupunkturpunkten ) . Zusammen mit Massagetechniken wie Tuina Anmo und Shiatsu, mit Bewegungsübungen wie Qigong und Taijiquan und mit einer am Wirkprofil der Arzneien ausgerichteten Diätetik werden die Verfahren heute gerne als die „fünf Säulen“ der chinesischen Therapie bezeichnet. Die TCM ist die traditionelle Medizin mit dem größten Verbreitungsgebiet, besonders die Akupunktur wird heute weltweit praktiziert. [1] Die TCM gilt als alternativ - oder komplementärmedizinisches Verfahren.
Von wissenschaftlicher Seite, insbesondere der evidenzbasierten Medizin, wird die therapeutische Wirksamkeit vieler Behandlungsmethoden der TCM bestritten. Viele Annahmen der TCM widersprechen naturwissenschaftlichen Erkenntnissen. Einige empirisch belegte Wirkungen werden auf Placeboeffekte zurückgeführt.
Das historische Quellenmaterial erstreckt sich über mehr als drei Jahrtausende. Diese Zeitspanne ist grob in drei Sozialepochen zu gliedern: a ) die vorkonfuzianische der Shang - ( etwa 1500 bis 1050 ) und Zhou - ( 1050 bis 256 vor unserer Zeitrechnung ) Dynastien, b ) die konfuzianische Epoche bis zum Beginn des 20. Jahrhunderts und c ) die nachkonfuzianische Epoche der Republik China und der Volksrepublik China. Auf konzeptioneller Ebene findet sich eine Vielzahl unterschiedlicher Heilsysteme, die mit wenigen Ausnahmen bis in die Gegenwart überliefert und praktiziert wurden. Nebeneinander, teils in einem und demselben medizinischen Werk, finden sich Theorien, die die Verursachung der Krankheiten auf Sündenfall, Dämoneneinfluss, Abweichung von normgerechtem Lebensstil oder Böswilligkeit verstorbener Ahnen oder Mitmenschen zurückführten. Sie lassen sich aber auch den unterschiedlichen Epochen und verschiedenen gesellschaftlichen Gruppen zuordnen.
Die frühesten Quellen bilden Orakelknochen und Schildkrötenschalen, die etwa im 13. Jahrhundert vor unserer Zeitrechnung beschriftet wurden. Den Texten kann man entnehmen, dass die Verursachung von Krankheiten in fast allen Fällen auf ein mögliches Einwirken verstorbener Ahnen oder Drittpersonen sowie auf böswillige Magie, also die Einwirkung noch lebender Mitmenschen, zurückgeführt wurde. Als entsprechende Vorbeugungs - und Heilmaßnahmen gelten Beschwörungen, Geschenke und Versöhnungsgaben. Shang - Herrscher war ein König, dem allein die Befragung und Deutung der Orakel und somit die Praxis der Ahnenmedizin oblag. Zu seiner Klientel zählte der kleine Kreis der herrschenden Elite, im Fall von Epidemien die gesamte Gesellschaft. [2]
Religiöse Medizin [Bearbeiten]
Während der zweiten Han - Dynastie ( 25 bis 220 ) entstanden verschied . . .