[ویکی نور] پیراستگی امامیه از تهمت های ابن تیمیه، ترجمه کتاب «برائة الشیعة الإمامیة من العقائد و الأحکام الیهودیة»، اثر علی آل محسن است که توسط اکبر ترابی شهرضایی صورت گرفته است.
ابن تیمیه حرانی دمشقی بر اساس آموزه های اسلام اموی، علیه پیروان مذهب علوی موضع گیری کرده و در کتاب «منهاج السنة» افترائات فراوانی را علیه پیروان اهل بیت(ع) مطرح نموده است. مؤلف در این کتاب، بخشی از اتهامات و افترائات ابن تیمیه علیه شیعیان را پاسخ داده است.
بعد از مقدمه مؤلف، نقد اسناد روایات شعبی، بی نیازی شیعه از جعل حدیث برای فضائل امیرالمؤمنین(ع) و تبری شیعه از عبدالله بن سبأ آمده، سپس شبهاتی مطرح شده و مؤلف به آنها پاسخ داده است.
شیوه پاسخگویی به شبهات چنین است که ابتدا سخن و افترایی از ابن تیمیه به نقل از شعبی مطرح می شود، سپس به آن پاسخ داده می شود.
شعبی (متوفای 103-110ق) که نام وی عامر بن شراحیل است، از راویان حدیث و از تابعین بشمار میآید. او در دستگاه بنی امیه قاضی بود. حکم سفیر حکومت اموی به سوی پادشاه روم را نیز در دست داشت در بین روایات او روایاتی یافت می شود که بر ضد امام على(ع) است. ابن تیمیه برای کوبیدن شیعیان، سخنان پوچی را از شعبی در عیب جویی از شیعیان نقل می کند؛ باآنکه خود، به ضعیف بودن سند آنها اعتراف کرده است. ازآن رو که این توهمات شعبی، در بردارنده وجوه شباهت بین یهود و رافضیان (شیعیان) است، ابن تیمیه آن را حجت می شمارد و با استناد به آن، علیه شیعه استدلال می کند
بی شک، سند مطالبی که ابن تیمیه از شعبی نقل می کند حتی از دیدگاه ابن تیمیه نیز ضعیف است؛ زیرا وی پس از نقل کلام شعبی از «عبدالرحمان بن مالک بن مغول»، به ضعیف بودن این راوی اعتراف کرده است. از سویی افزون بر ابن تیمیه، «ابوبکر خلال» نیز در «کتاب السنة» نوشته است: «این سند صحیح نیست». علت ضعف این سند، اجماع دانشمندان بر ضعیف شمردن عبدالرحمان بن مالک بن مغول است
ابن تیمیه حرانی دمشقی بر اساس آموزه های اسلام اموی، علیه پیروان مذهب علوی موضع گیری کرده و در کتاب «منهاج السنة» افترائات فراوانی را علیه پیروان اهل بیت(ع) مطرح نموده است. مؤلف در این کتاب، بخشی از اتهامات و افترائات ابن تیمیه علیه شیعیان را پاسخ داده است.
بعد از مقدمه مؤلف، نقد اسناد روایات شعبی، بی نیازی شیعه از جعل حدیث برای فضائل امیرالمؤمنین(ع) و تبری شیعه از عبدالله بن سبأ آمده، سپس شبهاتی مطرح شده و مؤلف به آنها پاسخ داده است.
شیوه پاسخگویی به شبهات چنین است که ابتدا سخن و افترایی از ابن تیمیه به نقل از شعبی مطرح می شود، سپس به آن پاسخ داده می شود.
شعبی (متوفای 103-110ق) که نام وی عامر بن شراحیل است، از راویان حدیث و از تابعین بشمار میآید. او در دستگاه بنی امیه قاضی بود. حکم سفیر حکومت اموی به سوی پادشاه روم را نیز در دست داشت در بین روایات او روایاتی یافت می شود که بر ضد امام على(ع) است. ابن تیمیه برای کوبیدن شیعیان، سخنان پوچی را از شعبی در عیب جویی از شیعیان نقل می کند؛ باآنکه خود، به ضعیف بودن سند آنها اعتراف کرده است. ازآن رو که این توهمات شعبی، در بردارنده وجوه شباهت بین یهود و رافضیان (شیعیان) است، ابن تیمیه آن را حجت می شمارد و با استناد به آن، علیه شیعه استدلال می کند
بی شک، سند مطالبی که ابن تیمیه از شعبی نقل می کند حتی از دیدگاه ابن تیمیه نیز ضعیف است؛ زیرا وی پس از نقل کلام شعبی از «عبدالرحمان بن مالک بن مغول»، به ضعیف بودن این راوی اعتراف کرده است. از سویی افزون بر ابن تیمیه، «ابوبکر خلال» نیز در «کتاب السنة» نوشته است: «این سند صحیح نیست». علت ضعف این سند، اجماع دانشمندان بر ضعیف شمردن عبدالرحمان بن مالک بن مغول است
wikinoor: پیراستگی_امامیه_از_تهمت های_ابن_تیمیه