پیرکوه

پیرکوه علیا، روستایی از توابع بخش دیلمان شهرستان سیاهکل در استان گیلان ایران است. مردمان این روستا از نژاد کرمانج ( کرد شمال ) هستند و به زبان کرمانجی صحبت می کنند و به دلیل همزیستی با مردم گیلک زبان گیلکی را نیز فراگرفته اند. ساکنان پیرکوه از نوادگان طایفه استاجلو از ایل عمارلو ( از ایلات بزرگ زعفرانلو که ساکن شمال خراسان می باشند ) هستند، که در دوره نادر شاه افشار به جهت حفاظت در مقابل حمله روسها به این منطقه کوچانده شده اند. رهبر کردهای عمارلو در روستای پیرکوه ساکن شد و پس از فوت ایشان به جهت این که پیر نامی محترم و مقدس در میان کردها می باشد، نام پیرکوه را بر این منطقه نهادند. بیشتر مردم پیرکوه کشاورز و دامدار هستند و محصولات پیرکوه عبارتنداز:فندق، گردو، گندم، جوو. . . در نیمه شب خرداد سال ۱۳۶۹ زلزله ای بزرگ منطقه را لرزاند و متأسفانه ۱۲۰ تن از مردم پیرکوه در این زلزله جان باختند. شدت زلزله به حدی بود که مردم مکان روستا را جابجا کرده و در دشتی به نام صحرای پیرکوه ساکن شدند. }} این مطلب دررابطه با معرفی پیرکوه در ( مجله ندای شماره1 پیرکوه ) به قلم استاد عطا عطایی پیرکوهی نگاشته شده است: اما پیرکوه را نخست باید از عمارلو شناخت و عمارلو جایی است در میان کوه های سر به فلک کشیده البرز که بهارانی سرسبز و دلفریب و زمستان های سر سخت و سرد دارد . آنچه این سرزمی زیبا را منحصر به فرد گردانیده، تنوع در وضعیت اقلیمی آن است که کوهها با جنگل هایش و مراتع و مزارعش و چشمه ساران زلال و رودهای روانش در هم آمیخته است و دره” ها و صخره هایش مردان و زنانی را به یاد دارند که در روزگارانی نه چندان دور و به سال 1141خورشیدی ) یعنی حدود ۳00 سال پیش به - فرمان نادر شاه افشار برای حفظ و حراست تنگه منجیل از هجوم و جاه طلبی تزار روس و از شمال خراسان و قوچان به این سرزمین کوچاندند و در حوالی گنجه رودبار اردو زدند. اینان همان کردان عمارلو بودند که از ایل بزرگ زعفرانلو منعشب گردیده و به دلیل فداکاری ها و دلاوری هایش در راه آئین و میهن ، نادر شاه به این قبیله توجه زیاده داشته است و سپس با گذشت زمان کردان کرمانج در منطقه نسبتا” وسیعی از خورگام تا جیرنده و فاراب تا پیرکوه و دیارجان پراکنده شده اند که اکنون جمعیت آنها را حدود پنجاه هزار نفر تخمین می زنند و شامل ۱۲۰روستای کوچک و بزرگ می باشد.
تیره کُرد که در منطقه ساکن هستند عبارتند از تیره «  قبه کرانلو» در دیار جان — تیره «  استاجلو یا استاجانلو  » در پیرکوه و تیره «  بیجانلو یا بایشانلو» جیرنده و تیره «  سمخانلو یا سمختانلو  » در خورگام . در جایی دیگر ادیب و محقق گیلانی زنده یاد جهانگیر سرتیپ پور در کتاب نامها و نامدار ها ی گیلان از پیرکوه به عنوان شاه نشین یاد کرده است .