ژیمناستیک ریتمیک یک ورزش تک نفره یا گروهی ( دو نفره یا بیشتر ) است که توسط توپ، حلقه یا ربان و طناب های مخصوص ژیمناستیک انجام می شود.
این ورزش تلفیقی از ژیمناستیک، رقص و رقص های باله است که حرکاتی منظم و ریتمیک حاصل آن است.
در سال های ۱۸۰۰، ژیمناستیک ریتمیک به شکل ژیمناستیک گروهی وجود داشته است و می توان در آن نشانه هایی از طراحی رقص ابتدایی را پیدا کرد. پیشرفت این ورزش تا سال های ۱۹۳۰ که در اولین دوره مسابقات ورزش تجربی در اروپای شرقی معرفی شد، بسیار کند بود. زمانی که کمیته بین المللی المپیک به این ورزش علاقه مند شد، مدت ها بود که حرکات پیچیده زمینی ژیمناستیک ریتمیک، توجه و علاقه تعداد زیادی از ژیمناست های زن را جلب کرده بود.
در سال ۱۹۶۱ این ورزش توسط کمیته جهانی المپیک به عنوان یک رشته رسمی پذیرفته شد و دو سال بعد در سال ۱۹۶۳، مسئولان ورزش بوداپست یک برنامه مسابقه جهانی برای این رشته برگزار کردند. لودمیلا ساوینکووا از شوروی اولین قهرمان جهان در این رشته است. این مسابقات در سری اول تنها شامل ۲۸ شرکت کننده از ده کشور اروپایی بود. این ارقام به سرعت افزایش پیدا کرد و این رشته در تمام جهان علاقه مندان فراوانی پیدا کرد. اولین حضور ورزشکاران ژیمناستیک ریتمیک در مسابقات المپیک در سال ۱۹۸۴ بود و به سرعت توجه عموم را به خود جلب نمود و تماشاگران و دست اندرکاران به سرعت به امکانات آن پی بردند. این رشته که با کمک وسایل خاص انجام می شد یک رشته ورزشی مختص بانوان بود. دختران جوان و زنان در هر سنی می توانستند به این ورزش بپردازند و آن را به صورت تفریحی یا حرفه ای دنبال کنند.
در مسابقات انفرادی، شرکت کنندگان با ۴ یا ۵ وسیله چند برنامه اجرا می کنند و در مسابقات تیمی، تیمهای ۵ نفره یک بار با میل برنامه اجرا می کنند و یک بار به این صورت که دو نفر از آن ها به حلقه و سه نفر به روبان مجهز هستند. در برنامه های گروهی، کار بر اساس قابلیتهای ورزشکاران در انجام حرکات هماهنگ و هم گام و توانایی آن ها در به کار بردن ابزارها ارزش گذاری می شود. هرقدر بده بستان بین ورزشکاران بیشتر باشد، تماشاگران بیشتر محو زیبایی، هیجان و مهارت گروه می شوند.
یکی از برتری های این رشته ورزشی به دست آوردن توانایی های اولیه در شناخت ریتم و اجرای حرکات موزون مانند: انعطاف پذیری، حفظ تعادل، قدرت بدنی، چالاکی و هماهنگی بین حرکات دست و چشم است که می تواند در ورزشهای دیگر نیز بسیار کارآمد باشد. با تعلیم صحیح، قابلیتهای کودکانی که در کلاسهای معتبر ژیمناستیک ریتمیک شرکت می کنند بسیار افزایش می یابد
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ورزش تلفیقی از ژیمناستیک، رقص و رقص های باله است که حرکاتی منظم و ریتمیک حاصل آن است.
در سال های ۱۸۰۰، ژیمناستیک ریتمیک به شکل ژیمناستیک گروهی وجود داشته است و می توان در آن نشانه هایی از طراحی رقص ابتدایی را پیدا کرد. پیشرفت این ورزش تا سال های ۱۹۳۰ که در اولین دوره مسابقات ورزش تجربی در اروپای شرقی معرفی شد، بسیار کند بود. زمانی که کمیته بین المللی المپیک به این ورزش علاقه مند شد، مدت ها بود که حرکات پیچیده زمینی ژیمناستیک ریتمیک، توجه و علاقه تعداد زیادی از ژیمناست های زن را جلب کرده بود.
در سال ۱۹۶۱ این ورزش توسط کمیته جهانی المپیک به عنوان یک رشته رسمی پذیرفته شد و دو سال بعد در سال ۱۹۶۳، مسئولان ورزش بوداپست یک برنامه مسابقه جهانی برای این رشته برگزار کردند. لودمیلا ساوینکووا از شوروی اولین قهرمان جهان در این رشته است. این مسابقات در سری اول تنها شامل ۲۸ شرکت کننده از ده کشور اروپایی بود. این ارقام به سرعت افزایش پیدا کرد و این رشته در تمام جهان علاقه مندان فراوانی پیدا کرد. اولین حضور ورزشکاران ژیمناستیک ریتمیک در مسابقات المپیک در سال ۱۹۸۴ بود و به سرعت توجه عموم را به خود جلب نمود و تماشاگران و دست اندرکاران به سرعت به امکانات آن پی بردند. این رشته که با کمک وسایل خاص انجام می شد یک رشته ورزشی مختص بانوان بود. دختران جوان و زنان در هر سنی می توانستند به این ورزش بپردازند و آن را به صورت تفریحی یا حرفه ای دنبال کنند.
در مسابقات انفرادی، شرکت کنندگان با ۴ یا ۵ وسیله چند برنامه اجرا می کنند و در مسابقات تیمی، تیمهای ۵ نفره یک بار با میل برنامه اجرا می کنند و یک بار به این صورت که دو نفر از آن ها به حلقه و سه نفر به روبان مجهز هستند. در برنامه های گروهی، کار بر اساس قابلیتهای ورزشکاران در انجام حرکات هماهنگ و هم گام و توانایی آن ها در به کار بردن ابزارها ارزش گذاری می شود. هرقدر بده بستان بین ورزشکاران بیشتر باشد، تماشاگران بیشتر محو زیبایی، هیجان و مهارت گروه می شوند.
یکی از برتری های این رشته ورزشی به دست آوردن توانایی های اولیه در شناخت ریتم و اجرای حرکات موزون مانند: انعطاف پذیری، حفظ تعادل، قدرت بدنی، چالاکی و هماهنگی بین حرکات دست و چشم است که می تواند در ورزشهای دیگر نیز بسیار کارآمد باشد. با تعلیم صحیح، قابلیتهای کودکانی که در کلاسهای معتبر ژیمناستیک ریتمیک شرکت می کنند بسیار افزایش می یابد
wiki: ژیمناستیک ریتمیک