کارول برنت ( انگلیسی: Carol Burnett؛ زاده ۲۶ آوریل ۱۹۳۳ ) یک هنرپیشه، کمدین و خواننده اهل ایالات متحده آمریکا است که بیشتر برای حضور در نمایش های تلویزیونی شناخته می شود. او میزبان برنامه کارول برنت شو بود که اولین برنامه در نوع خود بود که به میزبانی یک زن برگزار می شد.
... [مشاهده متن کامل]
برنت در سن آنتونیو، تگزاس متولد شد، او بعدها با مادربزرگش به هالیوود، لس آنجلس نقل مکان کرد و در دبیرستان هالیوود مشغول به تحصیل شد. او تئاتر، موسیقی و کمدی را از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس آموخت و در کلوب های شبانه در نیویورک اجرا می کرد. اولین موفقیت او در سال ۱۹۵۹ رقم خورد، او برای بازی در تئاتر روزی روزگاری تشک در تئاتر برادوی نامزد جایزه تونی برای بهترین بازیگر زن در یک نمایشنامه شد. او با حضور در برنامه گری مور شو برای اولین بار وارد تلویزیون شد و به مدت سه سال در برنامه حضور یافت و توانست اولین جایزه امی خود را دریافت کند. برنت بعدها به لس آنجلس، کالیفرنیا نقل مکان کرد و برنامه خود به نام کارول برنت شو را آغاز کرد که یازده سال، از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۸ ادامه داشت. نمایش ترکیبی از کمدی، آواز و رقص بود؛ طرح کمدی شامل پارودی های فیلم ها بود. برنت در طول اجرا شخصیت های به یادماندنی زیادی خلق کرد. هم برنت هم نمایش، برنده جوایز متعدد امی و گلدن گلوب شدند.
برنت در آثار سینمایی همچون صفحه اول ( ۱۹۷۴ ) به کارگردانی بیلی وایلدر، چهار فصل ( ۱۹۸۱ ) به کارگردانی آلن آلدا، آنی ( ۱۹۸۲ ) به کارگردانی جان هیوستون و سروصدای پشت صحنه ( ۱۹۹۲ ) به کارگردانی پیتر باگدانوویچ حضور داشته است. او در برنامه های تلویزیونی دیگری از جمله آتش دوستانه ( ۱۹۷۹ ) و به عنوان مهمان در کمدی موقعیت دیوانهٔ تو حضور یافت که برنده یک جایزه امی شد. او در ۱۹۹۵ با بازی در ماه پیش از بوفالو دوباره به تئاتر بازگشت و بار دیگر نامزد جایزه تونی برای بهترین بازیگر زن در یک نمایشنامه شد.
برنت شرح حال های زیادی نوشته است که برای بیشتر آن ها نامزد جایزه گرمی شد و برای در چنین شرکت خوبی: یازده سال خنده، آشفتگی و سرگرمی در جعبه شنی برنده جایزه گرمی برای بهترین آلبوم شنیداری کودکان شد.
برنت به دلیل خدمت هنری در حوزه سرگرمی آمریکا موفق به دریافت نشان افتخار آزادی رئیس جمهوری از سوی جرج دابلیو. بوش شد. در سال ۲۰۱۳، جایزه مارک تواین را از مرکز هنرهای نمایشی جان اف کندی دریافت کرد. در سال ۲۰۱۹، گلدن گلوب به دلیل موفقیت او در تلویزیون، جایزه ای به نام او ( جایزه کارول برنت ) به او اهدا کرد.
... [مشاهده متن کامل]
برنت در سن آنتونیو، تگزاس متولد شد، او بعدها با مادربزرگش به هالیوود، لس آنجلس نقل مکان کرد و در دبیرستان هالیوود مشغول به تحصیل شد. او تئاتر، موسیقی و کمدی را از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس آموخت و در کلوب های شبانه در نیویورک اجرا می کرد. اولین موفقیت او در سال ۱۹۵۹ رقم خورد، او برای بازی در تئاتر روزی روزگاری تشک در تئاتر برادوی نامزد جایزه تونی برای بهترین بازیگر زن در یک نمایشنامه شد. او با حضور در برنامه گری مور شو برای اولین بار وارد تلویزیون شد و به مدت سه سال در برنامه حضور یافت و توانست اولین جایزه امی خود را دریافت کند. برنت بعدها به لس آنجلس، کالیفرنیا نقل مکان کرد و برنامه خود به نام کارول برنت شو را آغاز کرد که یازده سال، از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۸ ادامه داشت. نمایش ترکیبی از کمدی، آواز و رقص بود؛ طرح کمدی شامل پارودی های فیلم ها بود. برنت در طول اجرا شخصیت های به یادماندنی زیادی خلق کرد. هم برنت هم نمایش، برنده جوایز متعدد امی و گلدن گلوب شدند.
برنت در آثار سینمایی همچون صفحه اول ( ۱۹۷۴ ) به کارگردانی بیلی وایلدر، چهار فصل ( ۱۹۸۱ ) به کارگردانی آلن آلدا، آنی ( ۱۹۸۲ ) به کارگردانی جان هیوستون و سروصدای پشت صحنه ( ۱۹۹۲ ) به کارگردانی پیتر باگدانوویچ حضور داشته است. او در برنامه های تلویزیونی دیگری از جمله آتش دوستانه ( ۱۹۷۹ ) و به عنوان مهمان در کمدی موقعیت دیوانهٔ تو حضور یافت که برنده یک جایزه امی شد. او در ۱۹۹۵ با بازی در ماه پیش از بوفالو دوباره به تئاتر بازگشت و بار دیگر نامزد جایزه تونی برای بهترین بازیگر زن در یک نمایشنامه شد.
برنت شرح حال های زیادی نوشته است که برای بیشتر آن ها نامزد جایزه گرمی شد و برای در چنین شرکت خوبی: یازده سال خنده، آشفتگی و سرگرمی در جعبه شنی برنده جایزه گرمی برای بهترین آلبوم شنیداری کودکان شد.
برنت به دلیل خدمت هنری در حوزه سرگرمی آمریکا موفق به دریافت نشان افتخار آزادی رئیس جمهوری از سوی جرج دابلیو. بوش شد. در سال ۲۰۱۳، جایزه مارک تواین را از مرکز هنرهای نمایشی جان اف کندی دریافت کرد. در سال ۲۰۱۹، گلدن گلوب به دلیل موفقیت او در تلویزیون، جایزه ای به نام او ( جایزه کارول برنت ) به او اهدا کرد.
