کاظمی حسین

دانشنامه آزاد فارسی

کاظمی، حسین (تهران ۱۳۰۳ـ۱۳۷۵ش)
نقاش ایرانی. از برجسته ترین پیش گامان نقاشی نو در ایران بود. در خلق نقاشی هایش از شکل های ساده، رنگ های محدود، و موادومصالح مختلف، همچون پلاستوفوم و اسید، برای ایجاد بافت استفاده می کرد. از شیوه ای نیمه انتزاعی به شیوه ای شکل نماتر گرایید. طبیعت و عناصر طبیعی در آثارش حضوری دائم دارند؛ و تضاد ـ دغدغۀ دائمی او ـ به گونه ای منحصربه فرد در پرده هایش بازتاب یافته است. آثار وی از گرایش او به متافیزیک و عرفان نشان دارند؛ پردۀ متافیزیک یک ماده (۱۳۵۰ش؛ موزۀ هنرهای معاصر، تهران)، و گیاه و سنگ (۱۳۵۶ش) از آن جمله اند. در تکچهره سازی نیز مهارت داشت، تکچهرۀ چیره دستانه اش از صادق هدایت (۱۳۳۴ش)، نمونۀ گزیده ای است. نخست در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران (۱۳۲۱ـ۱۳۲۴ش) درس خواند. در ۱۳۳۲ش به پاریس رفت و تحصیلاتش را در مدرسۀ هنرهای زیبای پاریس (بوزار) پی گرفت. در ۱۳۲۸ش نخستین نگارخانۀ ایران با نام «آپادانا» را با همکاری محمود جوادی پور و هوشنگ آجودانی تأسیس کرد. دوبار در ۱۳۴۳ و ۱۳۴۵ش در بی ینال ونیز شرکت کرد. ریاست هنرستان هنرهای زیبای تبریز (۱۳۳۷ش)، و هنرستان هنرهای زیبای پسران تهران (۱۳۴۱ش) را برعهده داشت. در دانشکدۀ هنرهای زیبا تدریس می کرد. آثارش را در چندین نگارخانه به نمایش گذاشت. در بی ینال اول و دوم تهران (۱۳۳۷ـ۱۳۳۹ )، شرکت کرد، و به دریافت مدال طلا نائل آمد.

پیشنهاد کاربران

بپرس