کایروپراکتیک یا مهره ورزی ( انگلیسی: Chiropractic ) شکلی از پزشکی جایگزین است که تمرکزش بیشتر بر روی تشخیص و درمان اختلالات حرکتی دستگاه ماهیچه ای اسکلتی انسان به ویژه ستون مهره هاست.
کایروپراکتیک به عنوان شاخه ای از علم پزشکی ( فیزیوتراپی ) محسوب می شود و افرادی که در این زمینه کار می کنند معمولا مدرک پزشکی ندارند و در دانشگاه های معمول تحصیل نمی کنند بلکه در مؤسسات خاص کایروپراکتیک دوره های تحصیلی خود را می گذرانند و مدرک خود را دریافت می کنند.
اثر بخشی کایروپراکتیک تاکنون تنها در تسکین برخی از انواع دردهای کمر ثابت شده است.
اگر تکنیکها به درستی انجام نشوند و حرکات اشتباه انجام شوند برخی تکنیک های کایروپراکتیک مخصوصاً روش های مرسوم برای گردن می تواند خطرآفرین باشد چرا که می تواند موجب گشاد شدن رباط های گردن شود، خصوصاً در افرادی که نادانسته مشکلات بافت های همبندی مانند سندرم اهلرز دانلوس دارند ممکن است گشادی رباط ها به حدی برسد که موجب عدم تعادل مفصل آتلانتو - اکسیال ( مفصل میان مهره ۱ و ۲ ) یا مفصل آتلانتو - اکسیپیتال ( مفصل میان جمجمه و مهره ۱ ) شود که این به نوبه خود موجب می شود با چرخش یا حرکت معمول گردن، ساقه مغز ( مدولا ) یا نخاع گردنی فشرده شود و انواع مشکلات نورولوژیک مانند خستگی مفرط و سردرد زیر جمجمه و بیخوابی و … پدید آید.
در مورد سایر خطرات مربوط به پیچاندن های ناگهانی گردن که جزو تکنیک های مرسوم کایروپراکتیک می باشد، می توان به وقوع سکته مغزی اشاره کرد که تاکنون در موارد اندکی رخ داده است به همین دلیل کسی که حرکات را انجام میدهد باید حتما شرح حال کاملی از بیمار بگیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکایروپراکتیک به عنوان شاخه ای از علم پزشکی ( فیزیوتراپی ) محسوب می شود و افرادی که در این زمینه کار می کنند معمولا مدرک پزشکی ندارند و در دانشگاه های معمول تحصیل نمی کنند بلکه در مؤسسات خاص کایروپراکتیک دوره های تحصیلی خود را می گذرانند و مدرک خود را دریافت می کنند.
اثر بخشی کایروپراکتیک تاکنون تنها در تسکین برخی از انواع دردهای کمر ثابت شده است.
اگر تکنیکها به درستی انجام نشوند و حرکات اشتباه انجام شوند برخی تکنیک های کایروپراکتیک مخصوصاً روش های مرسوم برای گردن می تواند خطرآفرین باشد چرا که می تواند موجب گشاد شدن رباط های گردن شود، خصوصاً در افرادی که نادانسته مشکلات بافت های همبندی مانند سندرم اهلرز دانلوس دارند ممکن است گشادی رباط ها به حدی برسد که موجب عدم تعادل مفصل آتلانتو - اکسیال ( مفصل میان مهره ۱ و ۲ ) یا مفصل آتلانتو - اکسیپیتال ( مفصل میان جمجمه و مهره ۱ ) شود که این به نوبه خود موجب می شود با چرخش یا حرکت معمول گردن، ساقه مغز ( مدولا ) یا نخاع گردنی فشرده شود و انواع مشکلات نورولوژیک مانند خستگی مفرط و سردرد زیر جمجمه و بیخوابی و … پدید آید.
در مورد سایر خطرات مربوط به پیچاندن های ناگهانی گردن که جزو تکنیک های مرسوم کایروپراکتیک می باشد، می توان به وقوع سکته مغزی اشاره کرد که تاکنون در موارد اندکی رخ داده است به همین دلیل کسی که حرکات را انجام میدهد باید حتما شرح حال کاملی از بیمار بگیرد.
wiki: کایروپراکتیک