کج

کج، روستایی در دهستان دامن بخش دامن شهرستان ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۲۵۶ نفر ( ۷۵ خانوار ) بوده است.

منابع

• https://fa.wikipedia.org/wiki/کج_(ایرانشهر)

واژه کنج
معادل ابجد 73
تعداد حروف 3
تلفظ [ke ( a ) nj]
نقش دستوری اسم
ترکیب ( اسم ) ( زیست شناسی ) [قدیمی]
مختصات ( فیل )
آواشناسی konj
الگوی تکیه S
شمارگان هجا 1
واژه کنج از ریشه ی واژه پارسی چنگ است. البته خود واژه کژ از ریشه ی واژه پارسی چنگ است.
... [مشاهده متن کامل]

بنده خدا تو هنوز نمیدونی زبانهای آریایی ترکیبی هست و نه تحلیلی، اصلا زبان تحلیلی نداریم، زبانها یا پیوندی هستن یا تصریفی یا ترکیبی، تصریفی مثل عربی، که ریشه فعل در بابهای مختلف صرف میشه و واژه جدید ساخته
... [مشاهده متن کامل]

kj
کج با تلفظ سکون روی ک، در تالشی به معنی دکمه

Offset در صورت به کارگیری به عنوان صفت ، میتواند معنی "کج" دهد.
مثال :
The Spotify icon is just a tiny bit offset

اول انکه پیوست دادن افعال مانند فشردن که چنین چیزیست و یا بسیار دیگر افعال که از امیزش چند فعل و یا بن ایجاد شده اند توانمندی بحساب نمی اید و در هر زبانی این را میتوان انجام داد. دوم انکه تو که با کنایه
... [مشاهده متن کامل]

گویا هنوز نمی دانید زبان قوی تر چه زبانی است، زبانی قوی تر و توانمندتر است که قاعده های روشنی برای ساخت واژگان با ریشه های مشخص داشته باشد، به گونه ای که با فرض کمتر، واژگان بیشتری بسازد. زبان فارسی با فروکاهشِ واژگان به تکواژها به خوبی به این قاعده ها پایبند است، افزون بر آنکه پیشوند و پسوند و میانوند به آفرینش واژگان بیشتر یاری می رساند. اینکه فلان زبانشناس اروپایی ببیند که در زبان فارسی واژه ای با بیش از هفت تکواژ وجود دارد، مایه شگفتی وی خواهد بود. اینکه فعلها به طور بازگشتی به دو متغیر ( بُن کنونی ) و ( بُن گذشته ) فروکاسته می شوند و از اینها واژگان نویی ساخته می شوند، از یک قاعده فراگیرتر در پیوند با زبانهای همرده اش حکایت دارد. اینکه پیشوندهای فعلی در زبان فارسی برخلاف زبانهای بی پیشوند ( همچون مغولی ) از افزودن بی رویه و بی قاعده ی فعلها پیشگیری می کند، نشان از توانمندی این زبان است وگرنه هر زبانی می تواند با گردهماییِ چندین آوا در کنارهم، فعلها را یکی پس از دیگری بسازد و این یعنی بی قاعدگی. برای نمونه فرض کن که زبان x دارای هفت هزار فعل باشد ولی زبان دیگر y با دویست فعل و با بکارگیری پیشوندهای زبانش، همین هفت هزار فعل را بسازد، آنگاه ازت می پرسم کدامیک زبان باقاعده تری است؟؟کدامیک از این دو با فرض کمتر می تواند شمارِ یکسانی فعل بسازد؟؟تازه زبان x پس از سالهای دراز ، بسیاری از فعلهایش ناپدید می شود، چراکه در یک روند فرسایشی گویشوران آن زبان تواناییِ کاربست اینهمه فعل بی قاعده را ندارند و در گذر زمان فراموش می شوند. بله در همه زبانها این فراموشی به چشم می خورد ولی در زبان x بسیار بیشتر و بیشتر خواهد بود. گمان می کنی اگر فلان واژه در زبان y نباشد، نشان از ناتوانی آن زبان است، برای ساخت واژه تنها نیاز به کنارهم نشاندن چندین آوا و یک قرارداد همگانی برای بکارگیری آن واژه است، ولی اینکه کاری ندارد، بلکه نیاز است که واژگان برپایه تکواژها و قاعده های زبانی ساخته شوند و این سنجه ی استواری و توانمندی یک زبان است. من استواری زبان فارسی را بیش از ادبیاتش، در قاعده های زبانی اش می بینم. اگر از تو بخواهم زبانزدها و واژگان ادبی زبان فارسی را به مغولستان ببری و برای آنها بازگو کنی، گویشوران آن زبان هیچگاه مراد از این واژگان را درنخواهند یافت و تو ناچاری در چندین گزاره برای آنها توضیح دهی ( برای نمونه جوجه را آخر پاییز می شمارند ) ولی این به ادبیات برمی گردد و نَه به قاعده های زبانی.
... [مشاهده متن کامل]

ببین. اینها فقط یک قسمتی هست و خودش هم وقتی میگی گان فارسی همان قان ترکی است . باید بگم که اشتباه میکنی . قان در ترکی که بصورت پسوند اضافه میشه نوعی قیدهست که ایجاد حالت میکنه مثلا بوزولقان:بوزول قان=بوزولماخ: چروکیده و کهنه و افتاب خورده شدن حالا بوزولقان :چروکیده و کهنه شده در حالی که گان در فارسی پسوندی است که مکان میسازد مثلا : شمالگان_جنوبگان و . . . هیچ ربطی به هم ندارند. گون - مان - . . هم در ترکی فراتر و معنای دیگر نسبت به فارسی دارد . تو احساس میکنیکه مان همان مانند و مخفف شده است ولی هیچ ربطی به ان ندارد . مان در ترکی پیشوندی است که در معنی ایجاد نقص میکند مثلا :قورت :گرگ حالا "مان قورت": گرگ ناقص - در حالی که مان در فارسی اصلا چنین معنایی ندارد. گین و گون هر دو ایجاد حالتی را در دستور کار دارند و لی تفاوتشان با قان در این است که کلمه متصله چه مفهوم و اهنگی داشته باشد . در واقع کاربرد قان قین قون در ترکی از نظر مفهوم سازی یکی است اما کلمه متصله و نوع و اهنگ ان پسوند را تغییر میدهد . مثلا اگر به "ول" ختم شود هیچ گاه به گین وصل نمی شود و. . ناق پسوند نشان دهنده اتصال و ارتباط است . مثلا باجناق : کسی که به وسیله خواهر باان ارتباط خانوادگی دارد. قاسناخ : اتصال زخم و پوست و . . ساقداش هیچگاه ساگ دوش نبوده واقعا دیگه خیلی زور میگی ساقدوش که همان ساقداش تورکیست. واقعا که چه چیز هایی از خودت خلق کردی ! پان اریائیست ها باید بهت مدال اکتشاف بدن! خخخخ. حال باز هم پسوند وجود دارد اینها را ببین مه ( ما ) :چکمه - دلمه - بولامه ( بولاما ) - سرمه - ترمه - و. . جه ( جا ) ( که ارتباطی به چه فارسی ندارد و کلا از نظر مفهوم هرچی بخوای فرق میکنه. شما نمیتونی دو کلمه مشابه در دو زبان رو بگی یکی برگرفته از دیگریست . چونکه کلمات از حروف ساخته میشود و احتمال این رخداد بسیار بالا است و تو به محض انکه میبینی یه کلمه از لحاظ نوشتار عین یکی دیگه هست نباید زودنظر بدی ) تورکجه _فارسجه - فوتبولجه_ یعنی تورکی - فارسی - فوتبالی - . . که ربطی به چه پرسشی فارسی نداره. میش:سارالمیش - قارالمیش - دارالمیش - . . ار: اوشار ( تبدیل به افشار ) - قاجار_ یاستار - استار - باستار - . . ( واقعا با چه استدلالی به فارسی ربط دادی خدا داند. ) ری:تانری - سایری - آیری - باغری - و. . ول:دوغول - اوغول - یوول - و. . لام:ساغلام - داغلام - چی ( وارد به فارسی شده ) :یایچی - سایچی - بالچی - . . و بیشمار دیگر . حال خود این پسوند ها نیز الگوی خاصی دارند مثلا قا - قان - قون - قین
... [مشاهده متن کامل]

الگوریتمش میدانی چیست؟ از زبان فارسی واژه ها و پسوندها را بگیر وآنرا ببر در زبان مغولی.
بررسی می کنیم: ( قان ) که همان ( گان ) فارسی است. ( قین ) هم که همان ( گین ) فارسی است. قون هم که همان ( گون ) فارسی است و از گونه و گِن فارسی آمده است. ( مان ) نیز پسوند فارسی است که در زبان انگلیسی نیز بگونه ی ( ment ) است و ( ار ) هم که پسوند فارسی است . آن ساقدوش هم ساگدوش ( ساگ/دوش ) هست، که اگر معنای ( دوش ) را نمی دانی، مشکل از من نیست. پسوند ( آگ ) زبان پهلوی نیز در مغولی به گونه ( آق ) در آمده است. ( ان ) هم که پسوند فارسی است. ( ناک ) فارسی هم ( ناق ) در زبان مغولی شده. ( چه ) فارسی در زبان مغولی رفته و ( جا ) و ( چا ) شده و. . .
... [مشاهده متن کامل]

بخدا اگر بدانی التصاقی یعنی چی. اینکه زبان مغولی پیشوند فعلی ندارد، یعنی فاجعه ، آنهم برای زبانی که برپایه وزن نیست. پسوندهای زبان مغولی را به آسانی در اینترنت می شود جستجو کرد، آنچنان کم است که نیاز به گفتن ندارد، تازه همون هم از زبان فارسی گرفته شده است. این درحالیست که زبان فارسی هم پیشوند، هم میانوند، هم پسوند دارد. بی سوادی هم اندازه ای دارد. ریشه یابی چرندی که پانمغولان از واژه ها دارند، به خوبی بی قاعدگی را در زبان مغولی آشکار می کند. تنها این را می گویم که زبان فارسی از زبانی که تو از آن دم می زنی یعنی زبان مغولی، بسیار باقاعده تر است، واژگان فارسی آنچنان نازک بینانه از چیدمان تکواژها در کنار هم ساخته شده اند، که زبان مغولی دربرابر آن چیزی برای گفتن ندارد. اینکه زبانی دارای ویژگی پیشوندی و پسوندی باشد، یک مزیت است نه ضعف، اینهم از روی بی سوادی پانمغول است؛هزیان هم خوب می گویی، صفت و . . . چه ربطی به پیشوند دارد. اگر به زبان مغولی می بالی، در راستای پیشرفت زبانت گام بردار، نه اینکه بیایی در تارنمای فارسی و بزرگتر از دهانت سخن بگویی که این خود بیانگر عقیم بودن زبان مغولی است .
... [مشاهده متن کامل]