طبق تعریف به هر گونه کشاورزی در محیط های شهری، کشاورزی شهری گویند. کشاورزی شهری شامل مجموعه ای پیچیده و متنوع از فعالیت های تولید مواد غذائی، از جمله شیلات و جنگلداری است که در داخل یا حاشیه شهرها انجام می گیرد. [ ۱]
ایده تولید غذای تکمیلی فراتر از عملیات کشاورزی روستایی مفهومی جدید نیست. در شهرهای نیمه بیابانی ایران قدیم، واحه ها از طریق قناتهایی که آب کوهستان را حمل می کردند تغذیه می شدند تا از تولید فشرده مواد غذائی حمایت کنند. در ماچوپیچو ( پرو ) ، بسترهای گیاهی پلکانی ( تراس بندی ) برای استفاده بهتر از نور خورشید و طولانی شدن فصل رشد طراحی شد، و آب مصرفی شهر، صرفه جوئی و استفاده دوباره می شد. [ ۲] کشاورزی شهری، چه در زمان جنگ و رکود و کمبود مواد غذایی، و چه در زمان فراوانی نسبی استفاده می شد. باغ های اختصاصی در آلمان، در اوایل قرن نوزدهم به عنوان پاسخی به فقر و نآمنی غذایی پدید آمدند. در طول جنگ جهانی اول، رئیس جمهور آمریکا، وودرو ویلسون، از همه شهروندان خواست تا از هر فضای آزاد جهت تولید غذا استفاده کنند تا جائی که در سال ۱۹۱۹، بیش از ۵ میلیون قطعه زمین زیر کشت بود و بیش از ۵۰۰ میلیون پوند محصول برداشت می شد. [ ۳]
از مزیت های این روش می توان به این اشاره نمود که جمعیت شهرنشین دنیا که چیزی در حدود یک سوم جمعیت جهان است، ساعاتی از وقت خود را به کشاورزی اختصاص می دهند تا نیاز خانواده خود را تا حدی تأمین کنند، یا محصولات خود را بفروشند. این قبیل کشاورزان به دلیل استفاده از سیستم های کوچک و سرمایه گذاری در بخش های پرسود معمولاً موفقیت بیشتری نسبت به کشاورزان روستایی دارند.
در برخی از شهرها مانند لندن برای تأمین غذا نیاز است که آنها را از مسافت های دور آورد که این امر هزینه زیادی دارد. در مقایسه، تولید محلی ارزانتر بدست مصرف کننده می رسد. از سوئی می توان گفت که بهره وری انرژی تولید غذا در این روش بالاتر و ردپای کربنی پائینتر است. [ ۴]
براساس گفته کریس اسکات، از مؤسسه بین المللی آب و خاک سری لانکا، حدود ۱۰ درصد زمین های کشاورزی شهری، با مواد بودار که از فاضلاب شهرها گرفته می شوند، آبیاری و تغذیه می شوند. اسکات معتقد است دولت ها باید با تصفیه فاضلاب از مواد میکروبی و نگهداری مواد غذایی مفید آن ها از این روش حمایت کنند.
کشاورزی در شهرها موجب تولید فضای سبز و کاهش حمل و نقل در داخل شهر می شود و موجب پاکیزه ماندن آب و هوا نیز می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایده تولید غذای تکمیلی فراتر از عملیات کشاورزی روستایی مفهومی جدید نیست. در شهرهای نیمه بیابانی ایران قدیم، واحه ها از طریق قناتهایی که آب کوهستان را حمل می کردند تغذیه می شدند تا از تولید فشرده مواد غذائی حمایت کنند. در ماچوپیچو ( پرو ) ، بسترهای گیاهی پلکانی ( تراس بندی ) برای استفاده بهتر از نور خورشید و طولانی شدن فصل رشد طراحی شد، و آب مصرفی شهر، صرفه جوئی و استفاده دوباره می شد. [ ۲] کشاورزی شهری، چه در زمان جنگ و رکود و کمبود مواد غذایی، و چه در زمان فراوانی نسبی استفاده می شد. باغ های اختصاصی در آلمان، در اوایل قرن نوزدهم به عنوان پاسخی به فقر و نآمنی غذایی پدید آمدند. در طول جنگ جهانی اول، رئیس جمهور آمریکا، وودرو ویلسون، از همه شهروندان خواست تا از هر فضای آزاد جهت تولید غذا استفاده کنند تا جائی که در سال ۱۹۱۹، بیش از ۵ میلیون قطعه زمین زیر کشت بود و بیش از ۵۰۰ میلیون پوند محصول برداشت می شد. [ ۳]
از مزیت های این روش می توان به این اشاره نمود که جمعیت شهرنشین دنیا که چیزی در حدود یک سوم جمعیت جهان است، ساعاتی از وقت خود را به کشاورزی اختصاص می دهند تا نیاز خانواده خود را تا حدی تأمین کنند، یا محصولات خود را بفروشند. این قبیل کشاورزان به دلیل استفاده از سیستم های کوچک و سرمایه گذاری در بخش های پرسود معمولاً موفقیت بیشتری نسبت به کشاورزان روستایی دارند.
در برخی از شهرها مانند لندن برای تأمین غذا نیاز است که آنها را از مسافت های دور آورد که این امر هزینه زیادی دارد. در مقایسه، تولید محلی ارزانتر بدست مصرف کننده می رسد. از سوئی می توان گفت که بهره وری انرژی تولید غذا در این روش بالاتر و ردپای کربنی پائینتر است. [ ۴]
براساس گفته کریس اسکات، از مؤسسه بین المللی آب و خاک سری لانکا، حدود ۱۰ درصد زمین های کشاورزی شهری، با مواد بودار که از فاضلاب شهرها گرفته می شوند، آبیاری و تغذیه می شوند. اسکات معتقد است دولت ها باید با تصفیه فاضلاب از مواد میکروبی و نگهداری مواد غذایی مفید آن ها از این روش حمایت کنند.
کشاورزی در شهرها موجب تولید فضای سبز و کاهش حمل و نقل در داخل شهر می شود و موجب پاکیزه ماندن آب و هوا نیز می شود.
wiki: کشاورزی شهری