کشتخوان

/keStxAn/

لغت نامه دهخدا

کشتخوان. [ ک ِ خوا / خا ] ( اِ مرکب ) جای کشت. محل کشت : دردو فرسنگی شهر دهی از نو احداث کرده و بیوتات و بساتین و کشتخوان بساخت و قنات جاری کرده و آن را ایران آباد نام نهاد. ( تاریخ یزد ). آب مدوار که به طرف مهریجرد است به سعی او از کوه به کشتخوان جاری گشت و اکنون داخل آب نعیم آباد می گردد. ( تاریخ جدید یزد ).

فرهنگ فارسی

جای کشت . محل کشت

پیشنهاد کاربران

کشتخوان بهذنظر من غلط املایی است وصحیح آن کشتخان است مقایسه کنید
کشتخوان = کشت خوان خوان به معنی سفره
کشتخان = کشت خان. خان به معنی خانه

بپرس