کشتی دفاع ساحلی

کشتی دفاع ساحلی به گونه ای کشتی های جنگی اطلاق می شد که در خلال دهه های ۱۸۶۰ تا ۱۹۲۰ ( میلادی ) ، وظیفه پاسداری از موقعیت های ساحلی را در زمان جنگ ها بر عهده داشتند. این کشتی ها اغلب دارای زره و جنگ افزارهای یک نبردناو بودند و ابعادی مشابه یک ناو داشتند و قادر به انجام عملیات در آب های نزدیک سواحل کشورها بودند که کشتی های بزرگتر، امکان حضور در آن آب های کم عمق را نداشتند. سرزمین های نوردیک و تایلند، نخستین کشورهایی بودند که اقدام به بکارگیری از این سلاح نمودند. برخی از این کشتی ها حتی قادر به عملیات در رودخانه ها نیز بودند.
این دسته از کشتی ها، در تعریف خاصی گنجانده نمی شوند و در کشورهای مختلف، بر اساس ماموریت های محوله و طراحی، دارای استانداردهای متفاوتی هستند.