کشی

منیم آتام سفره لی بیر کیشییدى
ائل الیندن توتماق اوْنون ایشییدى
گؤزللرین آخره قالمیشییدى
اوْننان سوْرا دؤنرگه لر دؤنوْبلر
محبّتین چیراخلارى سؤنوْبلر
پدر من مردی بود که سفره اش همیشه برای مردم باز بود ( آدم خیّری بود )
گرفتن دست فقیر فقرا از جمله کارهای او بود
در زیبایی هم بی نظیر بود ( از جمله آخرین مردان خوش سیمای روزگار بود .
دیگر بعد از او راه ها مردانگی به بی راهی مسیر کج کرده اند .
بعد از او دیگر چراغ های محبت هم رفته رفته کم سو شده اند .
منبع : حیدر بابای شهریار