( صفت ) منسوب به کفایت . یا واجب کفائی . امری واجب که چون یک تن آنرا انجام دهد اجرای آن از عهد. دیگران ساقط شود مقابل واجب عینی .
(کِ ) [ ع . کفائی ] (ص نسب . ) منسوب به کفایت . ، واجب ~ امری واجب که چون یک تن آن را انجام دهد، اجرای آن از عهدة دیگران ساقط شود. مق واجب عینی .
