کنستانتین برانکوزی ( به رومانیایی: Constantin Brâncuși ) ( ۱۹ فوریه ۱۸۷۶–۱۶ مارس ۱۹۵۷ ) مجسمه ساز، نقاش و عکاس اهل رومانی بود که در فرانسه به فعالیت هنری پرداخت. او به دلیل دستیابی به فرم ناب و ایجاز بیان، یکی از چهره های درخشان در پیکرسازی مدرن است.
وی شناخت خوبی از ویژگی مواد و مصالح داشت. او در اثر ستون های بی پایان سیستم مدولار را در مکتب کوبیسم استمرار داد. در حقیقت آثارش در مکتب خاصی نمی گنجد. تنها آثاری مانند پرنده در فضا و فرزند متلف به شیوه حجم گری اجرا کرده است. او پیشنهاد رودن را برای دستیاری قبول نکرد. خودش در این باره می گوید:
او در آثارش به ساده نگاری و استفاده از هنر غیر اروپایی معروف است و در فرانسه سهم زیادی در گرایش به پیکره سازی بعد از خودش داشت و پیکره انسان در آثارش همواره حضور دارد. [ ۱]
کودکی برانکوشی در روستایی در کوه های کارپات رومانی گذشت. منطقه ای که صنایع دستی سنتی و محلی آن به ویژه حکاکی روی چوب، معروف است. الگوهای ساده هندسی این کارها در آثار او دیده می شود. نیکولای و ماریا برانکوشی پدر و مادرش رعیت های فقیری بودند که در ازای دستمزد کم، سخت کار می کردند. کنستانتین از ۷ سالگی چوپانی گله گوسفندان خانواده اش را به عهده داشت. در حکاکی و ساخت اشیای چوبی که در کودکی می ساخت استعداد زیادی نشان داد. با اراده قوی و مصممی که داشت اغلب از خانه و دعواهای پدر و برادر بزرگش فرار می کرد. در ۹ سالگی برای پادویی از روستا به نزدیک ترین شهر بزرگ رفت. در ۱۳ سالگی به کرایووا رفت و چند سالی در یک مغازه بقالی کار کرد.
در ۱۸ سالگی صاحب کارش که استعداد او را در حکاکی دیده بود هزینه تحصیلش را در هنرستان کرایووا پرداخت. در سال ۱۸۹۸ با رتبه ممتاز درس را تمام کرد. به مدرسه هنرهای زیبای بخارست رفت و مجسمه سازی را به طور آکادمیک فرا گرفت. سخت کار می کرد و زود استعدادش را نشان داد.
او پس از هنرآموزی در بخارست سپس در وین و مونیخ، ساکن پاریس شد و در همین شهر، سال های زیادی را در سختی و تنگ دستی گذراند. سپس به رودن معرفی شد ولی پیشنهاد وی را برای دستیاری نپذیرفت. با آمادئو مودیلیانی، تجربه های پیکره سازی با بهره گیری از مجسمه های آفریقایی را دنبال کرد و از هنر قومی کشورش تأثیر گرفت. در همین زمان، روش شکل دهی را وانهاد و به روش کنده کاری روی آورد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی شناخت خوبی از ویژگی مواد و مصالح داشت. او در اثر ستون های بی پایان سیستم مدولار را در مکتب کوبیسم استمرار داد. در حقیقت آثارش در مکتب خاصی نمی گنجد. تنها آثاری مانند پرنده در فضا و فرزند متلف به شیوه حجم گری اجرا کرده است. او پیشنهاد رودن را برای دستیاری قبول نکرد. خودش در این باره می گوید:
او در آثارش به ساده نگاری و استفاده از هنر غیر اروپایی معروف است و در فرانسه سهم زیادی در گرایش به پیکره سازی بعد از خودش داشت و پیکره انسان در آثارش همواره حضور دارد. [ ۱]
کودکی برانکوشی در روستایی در کوه های کارپات رومانی گذشت. منطقه ای که صنایع دستی سنتی و محلی آن به ویژه حکاکی روی چوب، معروف است. الگوهای ساده هندسی این کارها در آثار او دیده می شود. نیکولای و ماریا برانکوشی پدر و مادرش رعیت های فقیری بودند که در ازای دستمزد کم، سخت کار می کردند. کنستانتین از ۷ سالگی چوپانی گله گوسفندان خانواده اش را به عهده داشت. در حکاکی و ساخت اشیای چوبی که در کودکی می ساخت استعداد زیادی نشان داد. با اراده قوی و مصممی که داشت اغلب از خانه و دعواهای پدر و برادر بزرگش فرار می کرد. در ۹ سالگی برای پادویی از روستا به نزدیک ترین شهر بزرگ رفت. در ۱۳ سالگی به کرایووا رفت و چند سالی در یک مغازه بقالی کار کرد.
در ۱۸ سالگی صاحب کارش که استعداد او را در حکاکی دیده بود هزینه تحصیلش را در هنرستان کرایووا پرداخت. در سال ۱۸۹۸ با رتبه ممتاز درس را تمام کرد. به مدرسه هنرهای زیبای بخارست رفت و مجسمه سازی را به طور آکادمیک فرا گرفت. سخت کار می کرد و زود استعدادش را نشان داد.
او پس از هنرآموزی در بخارست سپس در وین و مونیخ، ساکن پاریس شد و در همین شهر، سال های زیادی را در سختی و تنگ دستی گذراند. سپس به رودن معرفی شد ولی پیشنهاد وی را برای دستیاری نپذیرفت. با آمادئو مودیلیانی، تجربه های پیکره سازی با بهره گیری از مجسمه های آفریقایی را دنبال کرد و از هنر قومی کشورش تأثیر گرفت. در همین زمان، روش شکل دهی را وانهاد و به روش کنده کاری روی آورد.
wiki: کنستانتین برانکوزی