گریدهای فولاد SAE. سیستم گریدهای فولاد SAE یک سیستم شماره گذاری آلیاژ استاندارد برای گریدهای فولادی است ( با نام: SAE J1086 - Numbering Metals and Alloys ) که توسط SAE International ایجاد شده است.
در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، مؤسسه آهن و فولاد آمریکا ( AISI ) و SAE هر دو در تلاش برای استانداردسازی چنین سیستمی برای شماره گذاری فولادها بودند. این تلاش ها مشابه بود و به طور قابل توجهی با هم تداخل داشتند. برای چندین دهه این سیستم ها به یک سیستم مشترک که گریدهای فولاد AISI/SAE را تعیین می کرد، متحد شدند. در سال 1995 AISI نگهداری سیستم را برای آینده به SAE واگذار کرد، زیرا AISI هرگز هیچ کدام از مشخصات فنی را ننوشت. [ ۱]
امروزه در پیشنهاد قیمت ها و گواهینامه های صادر شده به هر دو عبارت SAE و AISI ارجاع داده می شود، و معمولاً تفاوت خاصی بین آن دو وجود ندارد. برای مثال در یک گواهینامه صادر شده برای یک میله فلزی ممکن است به "۴۱۴۰" به صورت"AISI 4140" یا "SAE 4140" اشاره شود و تقریباً در تمام فعالیت های صنعتی، در صورتی که الزامات طراح در گواهینامه گواهی شده باشد، ( برای مثال "میله ۴۱۴۰ مطابق با ASTM - A108" یا "میله ۴۱۴۰ مطابق با AMS 6349" ) هر دو مورد پذیرفته شده و یکسان است.
مطابقت سیستم گرید فولاد SAE با سایر سیستم های شماره گذاری آلیاژها، مانند سیستم شماره گذاری واحد ( UNS ) ASTM - SAE، در جداول مراجعه - متقابل ( cross - referencing ) مشاهده می شود ( از جمله موارد ذکر شده در زیر ) .
سیستم AISI از یک پیشوند حرفی برای نشان دادن روند ساخت فولاد استفاده می کند. پیشوند "C" نشانگر کوره آتشدان روباز، کوره قوس الکتریکی یا کوره اکسیژن قلیایی است، در حالی که "E" فولاد کوره الکتریکی را نشان می دهد. [ ۲]
فولادهای کربنی و فولادهای آلیاژی با یک عدد چهار رقمی متمایز می شوند، که در آن اولین رقم نشان دهنده عنصر اصلی آلیاژی است، رقم دوم نشان دهنده عنصر با بالاترین گرید است، و دو رقم آخر درصد کربن را، بر حسب وزنی نشان می دهد. برای مثال فولاد ۱۰۸۰ یک فولاد ساده کربنی با ۰٫۸۰ درصد وزنی کربن است. به همین طریق فولاد ۴۳۴۰ یک فولاد آلیاژی از مولیبدن - کروم - نیکل است که حاوی ۰٫۴۰٪ کربن است. [ ۲]
• نوع ۱۰۲ - فولاد زنگ نزن آستنیتی کاربرد عمومی
• نوع ۲۰۱ - آستنیتی که از طریق کارسرد قابل سختکاری است
• نوع ۲۰۲ - فولاد زنگ نزن آستنیتی کاربرد عمومی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، مؤسسه آهن و فولاد آمریکا ( AISI ) و SAE هر دو در تلاش برای استانداردسازی چنین سیستمی برای شماره گذاری فولادها بودند. این تلاش ها مشابه بود و به طور قابل توجهی با هم تداخل داشتند. برای چندین دهه این سیستم ها به یک سیستم مشترک که گریدهای فولاد AISI/SAE را تعیین می کرد، متحد شدند. در سال 1995 AISI نگهداری سیستم را برای آینده به SAE واگذار کرد، زیرا AISI هرگز هیچ کدام از مشخصات فنی را ننوشت. [ ۱]
امروزه در پیشنهاد قیمت ها و گواهینامه های صادر شده به هر دو عبارت SAE و AISI ارجاع داده می شود، و معمولاً تفاوت خاصی بین آن دو وجود ندارد. برای مثال در یک گواهینامه صادر شده برای یک میله فلزی ممکن است به "۴۱۴۰" به صورت"AISI 4140" یا "SAE 4140" اشاره شود و تقریباً در تمام فعالیت های صنعتی، در صورتی که الزامات طراح در گواهینامه گواهی شده باشد، ( برای مثال "میله ۴۱۴۰ مطابق با ASTM - A108" یا "میله ۴۱۴۰ مطابق با AMS 6349" ) هر دو مورد پذیرفته شده و یکسان است.
مطابقت سیستم گرید فولاد SAE با سایر سیستم های شماره گذاری آلیاژها، مانند سیستم شماره گذاری واحد ( UNS ) ASTM - SAE، در جداول مراجعه - متقابل ( cross - referencing ) مشاهده می شود ( از جمله موارد ذکر شده در زیر ) .
سیستم AISI از یک پیشوند حرفی برای نشان دادن روند ساخت فولاد استفاده می کند. پیشوند "C" نشانگر کوره آتشدان روباز، کوره قوس الکتریکی یا کوره اکسیژن قلیایی است، در حالی که "E" فولاد کوره الکتریکی را نشان می دهد. [ ۲]
فولادهای کربنی و فولادهای آلیاژی با یک عدد چهار رقمی متمایز می شوند، که در آن اولین رقم نشان دهنده عنصر اصلی آلیاژی است، رقم دوم نشان دهنده عنصر با بالاترین گرید است، و دو رقم آخر درصد کربن را، بر حسب وزنی نشان می دهد. برای مثال فولاد ۱۰۸۰ یک فولاد ساده کربنی با ۰٫۸۰ درصد وزنی کربن است. به همین طریق فولاد ۴۳۴۰ یک فولاد آلیاژی از مولیبدن - کروم - نیکل است که حاوی ۰٫۴۰٪ کربن است. [ ۲]
• نوع ۱۰۲ - فولاد زنگ نزن آستنیتی کاربرد عمومی
• نوع ۲۰۱ - آستنیتی که از طریق کارسرد قابل سختکاری است
• نوع ۲۰۲ - فولاد زنگ نزن آستنیتی کاربرد عمومی
wiki: گریدهای فولاد SAE