گلستان، ابراهیم (شیراز ۱۳۰۱ش)
گلستان، ابراهیم
داستان نویسِ صاحب سبک، مترجم، فیلم نامه نویس و کارگردان سینمای ایران. از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. نخست به حزب توده پیوست و به ترجمۀ فارسی چند اثرِ مرامی دست زد. در ۱۳۲۶ش از حزب و فعالیت های سیاسی کناره گرفت. گلستان از پیشروانِ معرفی و ترجمۀ داستان های امریکایی در ایران، و نخستین مترجم آثار همینگوی و فاکنر به زبان فارسی است. از ۱۳۳۶ش به فیلم سازی روی آورد و چند فیلم مستند ساخت، مانند موج و مرجان و خارا (۱۳۳۷ش)، از قطره تا دریا (۱۳۳۶ش)، یک آتش (۱۳۳۷ش)، خواستگاری (۱۳۴۱ش) و تپه های مارلیک (۱۳۴۲ش). فروغ فرخزاد در ساختِ برخی از مستندهای این دوره با او همکاری داشت. تأثیر این همکاری در تحولات فکری فرخزاد آشکار است. گلستان دو فیلم بلند سینمایی خشت و آینه، (۱۳۴۴ش) و اسرار گنج درۀ جنی (۱۳۵۳ش) را نیز ساخته است. فیلم اول در کنار شب قوزی، اثر غفاری، مبدأ و معیار سینمای روشن فکرانۀ ایران قرار گرفت و فیلم دوم، که از روی داستان بلندش با همین عنوان ساخته شده، حاوی اشاراتی انتقادی به سلطنت پهلوی است. اما شهرتِ او بیشتر به داستان های خوش ساختش است. مهم ترین خصیصۀ داستان های گلستان، نثرِ آهنگین و متناسب با مضمونِ آن هاست که حتی در برخی از آن ها نظمِ عروضی آشکارا حس می شود. گلستان در داستان هایش آدم هایی را به تصویر می کشد که در درستیِ عقاید خود تردید کرده اند. در برخی از داستان های گلستان غلبۀ بینش سینمایی بر بینش ادبی مشهود است. از نیمۀ دوم دهۀ ۱۳۵۰ در خارج از کشور زندگی می کند. از داستان هایش: آذرماه آخر پاییز (۱۳۲۸ش)؛ شکار سایه (۱۳۳۴ش)؛ جوی و دیوار و تشنه (۱۳۴۶ش)؛ مد و مه (۱۳۴۸ش)؛ خروس (۱۳۷۴ش)؛ ناگفته ها (۱۳۷۷ش) که دربردارندۀ برخی از نقدها و سخنرانی های اوست؛ نوشتن با دوربین، که مصاحبۀ بلندش است با پرویز جاهد در لندن، دربارۀ سیر فعالیت های سینمایی و ادبی او، با رویکردی انتقادی به ادبیات و سینما در ایران (۱۳۸۳). کاوه گلستان (عکاس) و لیلی گلستان (مترجم و هنرشناس) فرزندان او هستند.
گلستان، ابراهیم
داستان نویسِ صاحب سبک، مترجم، فیلم نامه نویس و کارگردان سینمای ایران. از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. نخست به حزب توده پیوست و به ترجمۀ فارسی چند اثرِ مرامی دست زد. در ۱۳۲۶ش از حزب و فعالیت های سیاسی کناره گرفت. گلستان از پیشروانِ معرفی و ترجمۀ داستان های امریکایی در ایران، و نخستین مترجم آثار همینگوی و فاکنر به زبان فارسی است. از ۱۳۳۶ش به فیلم سازی روی آورد و چند فیلم مستند ساخت، مانند موج و مرجان و خارا (۱۳۳۷ش)، از قطره تا دریا (۱۳۳۶ش)، یک آتش (۱۳۳۷ش)، خواستگاری (۱۳۴۱ش) و تپه های مارلیک (۱۳۴۲ش). فروغ فرخزاد در ساختِ برخی از مستندهای این دوره با او همکاری داشت. تأثیر این همکاری در تحولات فکری فرخزاد آشکار است. گلستان دو فیلم بلند سینمایی خشت و آینه، (۱۳۴۴ش) و اسرار گنج درۀ جنی (۱۳۵۳ش) را نیز ساخته است. فیلم اول در کنار شب قوزی، اثر غفاری، مبدأ و معیار سینمای روشن فکرانۀ ایران قرار گرفت و فیلم دوم، که از روی داستان بلندش با همین عنوان ساخته شده، حاوی اشاراتی انتقادی به سلطنت پهلوی است. اما شهرتِ او بیشتر به داستان های خوش ساختش است. مهم ترین خصیصۀ داستان های گلستان، نثرِ آهنگین و متناسب با مضمونِ آن هاست که حتی در برخی از آن ها نظمِ عروضی آشکارا حس می شود. گلستان در داستان هایش آدم هایی را به تصویر می کشد که در درستیِ عقاید خود تردید کرده اند. در برخی از داستان های گلستان غلبۀ بینش سینمایی بر بینش ادبی مشهود است. از نیمۀ دوم دهۀ ۱۳۵۰ در خارج از کشور زندگی می کند. از داستان هایش: آذرماه آخر پاییز (۱۳۲۸ش)؛ شکار سایه (۱۳۳۴ش)؛ جوی و دیوار و تشنه (۱۳۴۶ش)؛ مد و مه (۱۳۴۸ش)؛ خروس (۱۳۷۴ش)؛ ناگفته ها (۱۳۷۷ش) که دربردارندۀ برخی از نقدها و سخنرانی های اوست؛ نوشتن با دوربین، که مصاحبۀ بلندش است با پرویز جاهد در لندن، دربارۀ سیر فعالیت های سینمایی و ادبی او، با رویکردی انتقادی به ادبیات و سینما در ایران (۱۳۸۳). کاوه گلستان (عکاس) و لیلی گلستان (مترجم و هنرشناس) فرزندان او هستند.
wikijoo: گلستان،_ابراهیم_(شیراز_۱۳۰۱ش)