گوشتی بالگان ( به انگلیسی: Sarcopterygii ) نام یک کلاد از ماهیان استخوانی است. گوشتی بالگان را معمولاً با لبه بالگان Crossopterygii مترادف می دانند. در منابع فارسی لبه بالگان را گاه مچ بالگان هم نوشته اند که برابری توصیفی است و با نام های علمی لاتین این کلاد هم خوانی ندارد.
گوشتی بالگان ابتدایی ماهی هایی هستند که غضروف هایشان و گوشت بدنشان به یک استخوان اصلی در ناحیهٔ کمرشان وصل است. پره های این ماهی ها با تمام ماهی هایی که گوشت و غضروف دارند متفاوت هستند. سینه و لگن این ماهی ها مانند اعضای بدن چهار عضوی ها است. این ماهی ها منشأ دوزیستان و خزندگان هستند. در قسمت سر این ماهی ها یک غضروف مانند لولا وجود داشت که این قسمت در ماهی های شش دار و چهار عضوی ها از بین رفت. هم چنین این ماهی ها دارای دندان بودند و دندان هایشان دارای مینا بود.
دانشمندان معتقدند چهار عضوی هایی که شامل این گروه هستند، دارای اعضای بدن بسیار نیرومندی بودند. این گروه دارای دو گروه تکاملی مانند ماهی های چهاراندامی ( شُش ماهیان ) و تهی خارها بودند.
گوشتی بالگان و خانوادشان بیشتر متعلق به گروه ماهی های استخوانی هستند تا غضروف داران. آن ها در نوع باله هایشان، محیط زندگی و دستگاه تنفسی با هم متفاوت اند. نخستین گونه از این ماهی ها شبیه خارپایگان Acanthodii اولیه بود ( ۴۱۸ میلیون سال پیش ) . در اوایل دوران دوونین ( ۴۱۶–۳۸۵ میلیون سال پیش ) درحالی که تخته پوستان Placodermi حاکم دریاها بودند این ماهی ها به طرف آب های آزاد کوچ کردند.
در اوایل دوران دوونین ( ۴۱۶–۳۹۷ میلیون سال پیش ) آن ها به دو شاخه اصلی تقسیم شدند تهی خاران Coelacanth و آویزبالگان Rhipidistia. نمونه اول هرگز اقیانوس ها را ترک نکرد و در دوران دوونین و کربونیفر ( ۲۹۹–۳۸۵ میلیون سال پیش ) به بیشترین تعداد خود رسید. این نمونه هنوز در اقیانوس ها یافت می شود.
آویزبالگان دریاها را ترک کردند و به طرف آب های آزاد کوچ کردند. این نمونه به دو گروه اصلی ماهی های شش دار و چهاراندامان تقسیم شدند. ماهی های شش دار اولین گونه ای بودند که اعضای بدن خود را ارتقا دادند تا توانستند خارج از آب زندگی کنند ( ۳۹۷–۳۸۵ میلیون سال پیش ) . این دسته از ماهی ها در زمانی که آب تمام شود به بیرون از آب می آیند و تنفس می کنند. این گونه در دوران تریاسیک به بیشترین تعداد خود رسیدند. در حال حاضر تعداد کمی از آن ها باقی مانده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگوشتی بالگان ابتدایی ماهی هایی هستند که غضروف هایشان و گوشت بدنشان به یک استخوان اصلی در ناحیهٔ کمرشان وصل است. پره های این ماهی ها با تمام ماهی هایی که گوشت و غضروف دارند متفاوت هستند. سینه و لگن این ماهی ها مانند اعضای بدن چهار عضوی ها است. این ماهی ها منشأ دوزیستان و خزندگان هستند. در قسمت سر این ماهی ها یک غضروف مانند لولا وجود داشت که این قسمت در ماهی های شش دار و چهار عضوی ها از بین رفت. هم چنین این ماهی ها دارای دندان بودند و دندان هایشان دارای مینا بود.
دانشمندان معتقدند چهار عضوی هایی که شامل این گروه هستند، دارای اعضای بدن بسیار نیرومندی بودند. این گروه دارای دو گروه تکاملی مانند ماهی های چهاراندامی ( شُش ماهیان ) و تهی خارها بودند.
گوشتی بالگان و خانوادشان بیشتر متعلق به گروه ماهی های استخوانی هستند تا غضروف داران. آن ها در نوع باله هایشان، محیط زندگی و دستگاه تنفسی با هم متفاوت اند. نخستین گونه از این ماهی ها شبیه خارپایگان Acanthodii اولیه بود ( ۴۱۸ میلیون سال پیش ) . در اوایل دوران دوونین ( ۴۱۶–۳۸۵ میلیون سال پیش ) درحالی که تخته پوستان Placodermi حاکم دریاها بودند این ماهی ها به طرف آب های آزاد کوچ کردند.
در اوایل دوران دوونین ( ۴۱۶–۳۹۷ میلیون سال پیش ) آن ها به دو شاخه اصلی تقسیم شدند تهی خاران Coelacanth و آویزبالگان Rhipidistia. نمونه اول هرگز اقیانوس ها را ترک نکرد و در دوران دوونین و کربونیفر ( ۲۹۹–۳۸۵ میلیون سال پیش ) به بیشترین تعداد خود رسید. این نمونه هنوز در اقیانوس ها یافت می شود.
آویزبالگان دریاها را ترک کردند و به طرف آب های آزاد کوچ کردند. این نمونه به دو گروه اصلی ماهی های شش دار و چهاراندامان تقسیم شدند. ماهی های شش دار اولین گونه ای بودند که اعضای بدن خود را ارتقا دادند تا توانستند خارج از آب زندگی کنند ( ۳۹۷–۳۸۵ میلیون سال پیش ) . این دسته از ماهی ها در زمانی که آب تمام شود به بیرون از آب می آیند و تنفس می کنند. این گونه در دوران تریاسیک به بیشترین تعداد خود رسیدند. در حال حاضر تعداد کمی از آن ها باقی مانده اند.
wiki: گوشتی بالگان