لغت نامه دهخدا
یکه بزن. [ ی َک ْ ک َ / ک ِ / ی ِک ْ ک َ / ک ِ ب ِ زَ ] ( ص مرکب ) در تداول عامه ، پهلوان و بزن بهادر. آدم دعواکن و زرنگ. ( فرهنگ لغات عامیانه ). که به تنهایی از عهده برآید. فرهنگ فارسی
(صفت ) پهلوان و بزن بهادر آدم دعوا کن و زرنگ : عروس دلهای صدها کرد چابک سوار ویکه بزن بودم. فرهنگ معین
( ~. بِ زَ ) (ص مر. ) (عا. ) کسی که در دعوا کردن و زد و خورد نظیر ندارد. 