[ویکی شیعه] آیه سحر. آیه سِحْر صد و دومین آیه درسوره بقره. این آیه به رواج سحر در میان یهودیان اشاره دارد و به اتهام ساحر بودن حضرت سلیمان و هاروت و ماروت پاسخ می دهد.
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام نازل گردیده است. شیخ طوسی به نقل از ابن اسحاق در این باره می گوید: بعضی از احبار یهود می گفتند: آیا از محمد تعجب نمی کنید که پنداشت حضرت سلیمان پیامبر است؟ در صورتی که ساحر و جادوگری بیش نبوده است سپس این آیه نازل گردید.
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام نازل گردیده است. شیخ طوسی به نقل از ابن اسحاق در این باره می گوید: بعضی از احبار یهود می گفتند: آیا از محمد تعجب نمی کنید که پنداشت حضرت سلیمان پیامبر است؟ در صورتی که ساحر و جادوگری بیش نبوده است سپس این آیه نازل گردید.
wikishia: آیه_سحر
[ویکی اهل البیت] آیه سحر. صد و دومین آیه سوره بقره/ 2 را «آیه سحر» خوانده اند. در این آیه، به یادگیری سحر به وسیله گروهی از مردم بابل اشاره و بر این نکته تأکید شده که جادوگران، بدون اجازه الهی به هیچ کس نمی توانند آسیب برسانند:
«وَاتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ الشَّیَاطِینُ عَلَی مُلْکِ سُلَیْمَانَ وَمَا کَفَرَ سُلَیْمَانُ وَلَـکِنَّ الشَّیْاطِینَ کَفَرُواْ یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَی الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا یُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّی یَقُولاَ إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلاَ تَکْفُرْ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُم بِضَآرِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَیَتَعَلَّمُونَ مَا یَضُرُّهُمْ وَلاَ یَنفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ کَانُواْ یَعْلَمُونَ»
در شأن نزول این آیه گفته اند: وقتی کافران، سلیمان علیه السلام را به سحر متهم کردند، رسول خدا صلی الله علیه و آله آنان را از این نسبت برحذر داشت و این آیه در تأیید رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل شد و ساحت سلیمان را از سحر مبرا ساخت.
«وَاتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ الشَّیَاطِینُ عَلَی مُلْکِ سُلَیْمَانَ وَمَا کَفَرَ سُلَیْمَانُ وَلَـکِنَّ الشَّیْاطِینَ کَفَرُواْ یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَی الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا یُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّی یَقُولاَ إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلاَ تَکْفُرْ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُم بِضَآرِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَیَتَعَلَّمُونَ مَا یَضُرُّهُمْ وَلاَ یَنفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ کَانُواْ یَعْلَمُونَ»
در شأن نزول این آیه گفته اند: وقتی کافران، سلیمان علیه السلام را به سحر متهم کردند، رسول خدا صلی الله علیه و آله آنان را از این نسبت برحذر داشت و این آیه در تأیید رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل شد و ساحت سلیمان را از سحر مبرا ساخت.
wikiahlb: آیه_سحر