[ویکی شیعه] آیه صلح. آیه صُلْح (انفال: ۶۱) به پیامبر اسلام(ص) فرمان می دهد به عنوان رهبر جامعه اسلامی اگر کسانی که پیمان خود را نقض و با مسلمانان درگیر جنگ شدند، خواهان صلح گشتند، درخواست صلح آنان را بپذیر و به خاطر ترس از عواقب آن و امور پشت پرده تردید به خود راه نده و بر خدا توکل کن. این آیه را دلیل بر صلح طلبی اسلام دانسته اند.
آیه شصت و یکم سوره انفال به آیه صلح یا آیه سَلْم معروف است. این آیه را که بعد از آیات جهاد و در ارتباط با برخی از دیگر آیات مانند ۱۹۰ تا ۱۹۳ سوره بقره و ۹۰ سوره نساء است، نشان دهنده این مساله می دانند که اسلام جنگ را اصل قرار نداده و تا جایی که امکان دارد در پی برقراری صلح است و لازم است درخواست صلح از دیگران بپذیرند.
در این آیه خداوند به پیامبر اسلام(ص) فرمان می دهد اگر گروه هایی از کفار یا دیگرانی مانند بنی قریظه و بنی نضیر که پیمان صلح خود را نقض کردند و از در جنگ با مسلمانان درآمدند، به صلح و روش مسالمت آمیز تمایل نشان دادند تو نیز به عنوان رهبر جامعه اسلامی در صورت مصلحت با آنان صلح کن. این آیه در ادامه آیه قبل که بر آمادگی دفاعی و تقویت نیروی نظامی مسلمانان تاکید می کند، بر صلح طلبی و آمادگی برای قبول پیشنهاد صلح دیگران نیز اصرار دارد. در این آیه خداوند از پیامبرش می خواهد که اگر شرایط، منطقی و عادلانه است در پذیرش صلح دچار تردید نشود و به او توکل کرده از امور پشت پرده که ممکن است او را غافلگیر کند و به خاطر نداشتن آمادگی توان مقابله با آن را نداشته باشد، ترسی به دل راه ندهد؛ چراکه خداوند شنوا و دانا او را یاری کرده و کفایتش می کند واژه سلم را در این آیه دارای معانی گسترده ای می دانند که شامل ترک جنگ از راه صلح و آتش بس، دادن جزیه و پذیرفتن دین اسلام است. محمدجواد مغنیه در تفسیر الکاشف معتقد است صلح با هر کسی که خواهان صلح باشد واجب است مگر اینکه صلح نوعی فریب و آماده شدن برای حمله و ترور باشد. وی مراد از صلح در این آیه را صلح با همه می داند چه در حال جنگ باشند و چه در حال جنگ نباشند.
آیه شصت و یکم سوره انفال به آیه صلح یا آیه سَلْم معروف است. این آیه را که بعد از آیات جهاد و در ارتباط با برخی از دیگر آیات مانند ۱۹۰ تا ۱۹۳ سوره بقره و ۹۰ سوره نساء است، نشان دهنده این مساله می دانند که اسلام جنگ را اصل قرار نداده و تا جایی که امکان دارد در پی برقراری صلح است و لازم است درخواست صلح از دیگران بپذیرند.
در این آیه خداوند به پیامبر اسلام(ص) فرمان می دهد اگر گروه هایی از کفار یا دیگرانی مانند بنی قریظه و بنی نضیر که پیمان صلح خود را نقض کردند و از در جنگ با مسلمانان درآمدند، به صلح و روش مسالمت آمیز تمایل نشان دادند تو نیز به عنوان رهبر جامعه اسلامی در صورت مصلحت با آنان صلح کن. این آیه در ادامه آیه قبل که بر آمادگی دفاعی و تقویت نیروی نظامی مسلمانان تاکید می کند، بر صلح طلبی و آمادگی برای قبول پیشنهاد صلح دیگران نیز اصرار دارد. در این آیه خداوند از پیامبرش می خواهد که اگر شرایط، منطقی و عادلانه است در پذیرش صلح دچار تردید نشود و به او توکل کرده از امور پشت پرده که ممکن است او را غافلگیر کند و به خاطر نداشتن آمادگی توان مقابله با آن را نداشته باشد، ترسی به دل راه ندهد؛ چراکه خداوند شنوا و دانا او را یاری کرده و کفایتش می کند واژه سلم را در این آیه دارای معانی گسترده ای می دانند که شامل ترک جنگ از راه صلح و آتش بس، دادن جزیه و پذیرفتن دین اسلام است. محمدجواد مغنیه در تفسیر الکاشف معتقد است صلح با هر کسی که خواهان صلح باشد واجب است مگر اینکه صلح نوعی فریب و آماده شدن برای حمله و ترور باشد. وی مراد از صلح در این آیه را صلح با همه می داند چه در حال جنگ باشند و چه در حال جنگ نباشند.
wikishia: آیه_صلح
[ویکی اهل البیت] آیه صلح. نهمین آیه سوره حجرات/49 را «آیه صلح» گفته اند. به نقلی، این آیه درباره نزاعی که میان اوس و خزرج اتفاق افتاد، نازل شد. این آیه به مؤمنان فرمان داده است که هرگاه دو طایفه از مؤمنان با هم بجنگند، میان آن ها اصلاح کنند و اگر یکی از آن دو بر دیگری تجاوز و ستم کرد، با او بجنگند تا به فرمان خدا بازگردد و در این صورت، آن ها را عادلانه سازش دهند:
«وَإِن طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا فَإِن بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَی الْأُخْرَی فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّی تَفِیءَ إِلَی أَمْرِ اللَّهِ فَإِن فَاءتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ»
«وَإِن طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا فَإِن بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَی الْأُخْرَی فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّی تَفِیءَ إِلَی أَمْرِ اللَّهِ فَإِن فَاءتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ»
wikiahlb: آیه_صلح