ابن امین

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَمین ، ابواسحاق ابراهیم بن یحیی بن ابراهیم بن سعید (ح ۴۸۹-۵۴۴ق /۱۰۹۶- ۱۱۴۹م )، فقیه ، محدث ، مورخ و لغت شناس ، در قرطبه ( کردوا ) که در آن ایام مرکز تجمع دانشمندان و فقیهان و محدثان بود، به دنیا آمد.
ابن امین از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب ، ابوبکر ابن عربی ، ابوالولید ابن رشد ، ابوالحسن ابن عفیف ، ابوالقاسم ابن صواب و ابوالولید ا بن طریف حدیث شنید. بین او و ابوعلی حسین بن محمد صدفی دوستی استواری برقرار بوده و هر یک از آن دو به دیگری حدیث آموخته و از هم روایت کرده اند و نیز چنانکه پیداست ، ابن بشکوال نزد ابن امین درس خوانده و این یک نیز به نوبه خود - چنانکه در قدیم عادت دانشمندان بوده و تاکنون در بسیاری از دانشگاه های اسلامی و حوزه های علمی دینی مرسوم است - دروسی از او فرا گرفته است . ابن امین از لحاظ روایت و درایت و صحت ضبط و استواری ِ سند از بزرگان علم حدیث بوده و به رجال سند نیک واقف و آگاه بوده است .
زهد و پرهیزگاری
به موجب روایت ابن ابار وی امامت نماز را در مسجد عبیدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و این سمت را جز به کسانی که به زهد و پرهیزگاری متصف و مشهور بوده اند، نمی داند.
نجات از فتنه
ابن امین در اواخر زندگانی خود به فتنه ای که در قرطبه روی داد - و مصامده پس از قیام ابوجعفر بن حمدین بدان شهر درآمدند - دچار شد. فتنه مزبور آن بود که لمتونیان ( مرابطون ) در ۵۴۰ق /۱۱۴۵م ، به سرداری یحیی بن غانیه در قرطبه با ابن حمدین جنگیدند و ابن حمدین شکست خورد و قرطبه را ترک کرد. در این واقعه یکی از سپاهیان بربر ابن امین را تعقیب کرد و او خود را از بام به صحن خانه ای افکند که بگریزد، اما در چاهی افتاد و بدین گونه نجات یافت و سپس به لبله رفت .
وفات
...