[ویکی فقه] اِبْن ِ اَیْبَک ْ، ابوالحسین احمد بن ایبک بن عبدالله ، ملقب به شهاب الدین حسامی دِمیاطی (۷۰۰- ۷۴۹ق /۱۳۰۱- ۱۳۴۸م )، مورخ و محدث مصری است.
وی در شهر دمیاط مصر متولد شد و همان جا نشو و نما یافت .
اساتید
ابتدا از احمد بن عبدالرحیم و حسن بن عمر کردی و شهدة بنت الحصنی وست الوزراء و سپس در اسکندریه از ابراهیم غرافی حدیث شنید. آنگاه به مطالعه و برگزیدن احادیث پرداخت .
ابن حجر عسقلانی احمد، الدرر الکامنة، ج۱، ص۱۲۳، حیدرآباد دکن ، ۱۳۹۲ق / ۱۹۷۲م .
ابن ایبک تا ۷۴۲ق /۱۳۴۱م ، سال وفات استادش مزی ، در دمشق بود. آنگاه به مصر بازگشت و در رمضان ۷۴۹ق / دسامبر ۱۳۴۸م بر اثر طاعون درگذشت .
ذهبی محمد، العبر، ج۴، ص۱۵۰، به کوشش محمد سعید بن بسیونی زغلول ، بیروت ، ۱۴۰۵ق .
...
وی در شهر دمیاط مصر متولد شد و همان جا نشو و نما یافت .
اساتید
ابتدا از احمد بن عبدالرحیم و حسن بن عمر کردی و شهدة بنت الحصنی وست الوزراء و سپس در اسکندریه از ابراهیم غرافی حدیث شنید. آنگاه به مطالعه و برگزیدن احادیث پرداخت .
ابن حجر عسقلانی احمد، الدرر الکامنة، ج۱، ص۱۲۳، حیدرآباد دکن ، ۱۳۹۲ق / ۱۹۷۲م .
ابن ایبک تا ۷۴۲ق /۱۳۴۱م ، سال وفات استادش مزی ، در دمشق بود. آنگاه به مصر بازگشت و در رمضان ۷۴۹ق / دسامبر ۱۳۴۸م بر اثر طاعون درگذشت .
ذهبی محمد، العبر، ج۴، ص۱۵۰، به کوشش محمد سعید بن بسیونی زغلول ، بیروت ، ۱۴۰۵ق .
...