ابن باطیش

لغت نامه دهخدا

ابن باطیش. [ اِ ن ُ ]( اِخ ) عمادالدین اسماعیل بن هبةاﷲبن باطیش. کتابی درطبقات شافعیه کرده و آنرا در سال 644 هَ.ق. بانجام رسانیده و به سال 655 درگذشته است. ( کشف الظنون ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ باطیش ، عمادالدین ابوالمجد، اسماعیل بن هبةالله بن سعید موصلی (۵۷۵ - ۶۵۵ق /۱۱۷۹-۱۲۵۷م )، فقیه و محدث شافعی است.
مورخان کنیه و نام پدر و جد وی را به اختلاف یاد کرده اند. ابن فوطی یک بار وی را ابومحمد اسماعیل بن ابی البرکات بن ابی الرضا و بار دیگر اسماعیل بن هبةالله بن سعید نام برده است و یونینی نام پدر وی را عبدالله و اسنوی نام جد وی را سعد آورده است .
تولد
ابن باطیش در موصل زاده شد، برای تحصیل به بغداد رفت و در نظامیه آن شهر ادبیات ، اصول ، فقه شافعی و نیز فقه دیگر مذاهب را آموخت .
اساتید
وی در بغداد از جمال الدین ابوالفرج بن جوزی ، ابن سکینه و دیگران ، در حلب از حنبل ، در دمشق از کندی و در حران از عبدالقادر حافظ استماع حدیث کرد.ابن باطیش پس از بازگشت به موصل در مدرسه بدریه به عنوان معید (کسی که درس استاد را برای طالبان علم تکرار می کرد) به کار پرداخت و اداره کتابخانه آن را نیز به عهده گرفت .
درگذشت
...

پیشنهاد کاربران

بپرس