ابن بقی یحیی بن محمد سلاوی

[ویکی فقه] اِبْنِ بَقی، یحیی بن محمد بن عبدالرحمان سلاوی (۵۱۰ -۵۶۳ق/ ۱۱۷- ۱۱۶۸م)، فقیه، مفسر، ادیب، واعظ و شاعر در دوره حکومت مرابطون است.
وی در شهر سلا در مغرب (مراکش) زاده شد و همان جا نخستین معلومات را در زبان عربی و علوم دینی کسب کرد.
محمد مراکشی، الذیل و التکملة الکتابی الموصول و الصلة، ج۸، ص۴۱۳، به کوشش محمد بن شریفه، رباط، ۱۹۸۴م.
ابن بقی در مرسیه با دانشمندانی چون ابوالعباس بن جلال و ابن ادریس نشست و برخاست کرد تا سرانجام خود در فقه و اصول و تفسیر و ادب شهرت یافت.
مشاغل
به نظر می رسد که شغل اصلی او، موعظه بوده است
محمد ابن ابار، التکملة لکتاب الصلة، ج۱، ص۳۷۲، به کوشش آرگون، مادرید، ۱۹۱۵م.
...