ابن سمره

[ویکی فقه] اِبْن ِ سَمُره ، ابوالخطاب عمر بن علی بن سَمُرة بن حسین بن سَمُرة جعدی (۵۴۷ - پس از ۵۸۶ق /۱۱۵۲- پس از ۱۱۹۰م )، فقیه و مورخ یمنی می باشد.
نسبت جعدی از جعدة بن کعب بن ربیعة گرفته شد که نسبش به مَعَد بن عدنان می رسد. کنیه او را ابوالحفص نیز نوشته اند. ابن سمره در قریه اَنامِر به دنیا آمد و همان جا پرورش یافت .
اساتید
نزد گروهی از جمله مسعود بن حسّان بن حرب جعدی فقیه معروف به ابن مهندین ، اصواب بن تهامی و سعید بن عمرو بن موسی جرادی قرآن آموخت و فقه را از علی بن احمد یهاقری ، زید بن عبدالله همدانی و سالم بن مهدی اخفری فرا گرفت و از احمد بن محمد ابن زیدبن حسان نیز فقه و ادبیات عرب آموخت . از دیگر استادان او محمد بن موسی عمرانی و طاهر بن یحیی را نام برده اند. در عدن نیز از قاضی اثیرالدین استماع حدیث کرد.
مناصب
در نواحی مختلف یمن از جانب طاهر بن یحیی به قضاء و افتاء پرداخت . پس به اَبُین رفت و از جانب قاضی اثیرالدین در ۵۸۰ق /۱۱۸۴م به منصب قضای آنجا گمارده شد
وفات
...