استبراء

[ویکی فقه] طلب برائت از عیب و نقص و پاکی جستن از آلودگی و نجاست با تلاش و کوشش ویژه را استبراء گویند. از این عنوان در باب های طهارت، تجارت و اطعمه و اشربه بحث شده
استبراء عبارت است از برائت جستن از عیب و نقص، و پاکی جستن از آلودگی و نجاست با تلاش و کوشش ویژه. چگونگی آن بر حسب آنچه استبراء از آن صورت می گیرد مانند ادرار، منی، بارداری، خون حیض و حیوان نجاست خوار، متفاوت است.
موارد استبراء
موارد استبراء عبارت است از:
← استبراء از ادرار
۱. ↑ جواهر الکلام، ج۲، ص۵۷-۵۹.
...

[ویکی شیعه] اِسْتِبْراء، عمل مستحبی در فقه که مردان پس از خروج ادرار یا منی انجام می دهند تا مجرای ادرار از باقیمانده این نجاسات پاک شود. بر این اساس، پس از استبراء، اگر مایع مشکوکی از مجرای ادرار خارج شود، پاک است و وضو یا غسل را باطل نمی کند.
استبراء از ریشه لغوی «ب ر ء» به معنای دوری کردن و بیزاری جُستن است و در اصطلاح فقهی، عمل مستحبی است که مردها پس از خروج بول (ادرار) یا منی انجام می دهند تا اطمینان پیدا کنند باقیمانده این نجاسات در مجرای ادرار نمانده است. منظور از باقی نماندن، باقی ماندن عُرفی است، نه دقت های خاص.
بهترین شیوه استبراء از بول این است که مرد پس از ادرار، ۳ بار از نزدیک مخرج غایط تا ابتدای آلت و از آنجا تا ختنه گاه، محکم با انگشت بکشد، سپس ۳ بار سر آلت را فشار دهد. از هر شیوه دیگری هم اطمینان به تخلیه شدن مجرای ادرار، از مایعات نجس حاصل شود، کافی است و باید از رفتارهای وسواس گونه دوری کرد.

[ویکی شیعه] استبراء (ابهام زدایی). استبراء ممکن است در موراد زیر به کار رفته باشد.

اصطلاحی در فقه، به معنی اطمینان یافتن از نبودن بول و منی در مجاری آن ها یا خون حیض و نطفه در رحم.