[ویکی فقه] به کسی که شایستگی برای ستایش ، به سبب انجام حسنات و ترک قبایح را دارد مستحق مدح گفته می شود.
استحقاق مدح به معنای حکم عقل و عقلا به شایستگی شخص برای مدح می باشد؛ یعنی شخص شایستگی آن را دارد که درباره او سخن دلالت کننده بر بزرگی و رفعت مقام او، گفته شود.سبب استحقاق مدح، به جا آوردن واجبات و مستحبات و اجتناب از قبایح و امور ناپسند در نزد عقل و عقلا می باشد؛ بنابراین، مطیع به سبب حسن فعلی و حسن فاعلی و « منقاد » به سبب حسن فاعلی سزاوار مدح می باشند.برخی معتقدند استحقاق مدح عین استحقاق ثواب یا ملازم آن است.
استحقاق مدح به معنای حکم عقل و عقلا به شایستگی شخص برای مدح می باشد؛ یعنی شخص شایستگی آن را دارد که درباره او سخن دلالت کننده بر بزرگی و رفعت مقام او، گفته شود.سبب استحقاق مدح، به جا آوردن واجبات و مستحبات و اجتناب از قبایح و امور ناپسند در نزد عقل و عقلا می باشد؛ بنابراین، مطیع به سبب حسن فعلی و حسن فاعلی و « منقاد » به سبب حسن فاعلی سزاوار مدح می باشند.برخی معتقدند استحقاق مدح عین استحقاق ثواب یا ملازم آن است.
wikifeqh: استحقاق_مدح