[ویکی فقه] اصالت عموم، نفی احتمال تخصیص لفظ عام پس از جستوجو است.
اصالت عموم، از اصول معتبر لفظی است و در جایی کاربرد دارد که لفظ عامی بیان شود و در این که آیا از آن عموم اراده شده یا نه، تردید شود؛ به بیان دیگر، هر گاه گوینده، لفظ عامی را به کار برد، اما این شک پدید آید که آیا او معنای عام را اراده کرده یا در کلام خود مخصص آورده است، می توان با تمسک به اصالت عموم، احتمال تخصیص را نفی و به عموم آن عمل کرد تا وقتی که وجود مخصص برای عام، محرز گردد.
← مثال
اصالت عموم پس از جستوجو و یاس از مخصص، حجیت دارد و مدرک حجیت آن بنای عقلا است.
نکته دوم
برخی از اصولیون معتقدند اصول لفظی وجودی، مثل اصالت عموم، به اصالت ظهور برگشت نموده و هر یک از آنها مصداقی از اصالت ظهور می باشد.
اصالت عموم، از اصول معتبر لفظی است و در جایی کاربرد دارد که لفظ عامی بیان شود و در این که آیا از آن عموم اراده شده یا نه، تردید شود؛ به بیان دیگر، هر گاه گوینده، لفظ عامی را به کار برد، اما این شک پدید آید که آیا او معنای عام را اراده کرده یا در کلام خود مخصص آورده است، می توان با تمسک به اصالت عموم، احتمال تخصیص را نفی و به عموم آن عمل کرد تا وقتی که وجود مخصص برای عام، محرز گردد.
← مثال
اصالت عموم پس از جستوجو و یاس از مخصص، حجیت دارد و مدرک حجیت آن بنای عقلا است.
نکته دوم
برخی از اصولیون معتقدند اصول لفظی وجودی، مثل اصالت عموم، به اصالت ظهور برگشت نموده و هر یک از آنها مصداقی از اصالت ظهور می باشد.
wikifeqh: اصل_عموم