اقرار ابلیس

[ویکی فقه] اقرار ابلیس (قرآن). ابلیس به تلافی گمراه شدن خویش، با کمین کردن در صراط مستقیم، تصمیم به گمراه کردن مردم گرفت.
اعتراف ابلیس به گمراه شدن خود از آیات زیر استفاده می شود.قال یـابلیس ما لک الاتکون مع السـجدین((خداوند) فرمود: «ای ابلیس! چرا با سجده کنندگان نیستی؟!») قال رب بمآ اغویتنی لازینن لهم فی الارض ولاغوینهم اجمعین.(گفت: «پروردگارا! چون مرا گمراه ساختی، من (نعمتهای مادّی را) در زمین در نظر آنها زینت می دهم، و همگی را گمراه خواهم ساخت،) ابلیس به ناتوانی خویش از گمراه کردن بندگان خالص خدا اعتراف کرده است.قال رب بمآ اغویتنی لازینن لهم فی الارض ولاغوینهم اجمعین الا عبادک منهم المخلصین.(مگر بندگان مخلصت را.») قال ارءیتک هـذا الذی کرمت علی لـئن اخرتن الی یوم القیـمة لاحتنکن ذریته الا قلیلا.((سپس) گفت: «به من بگو، این کسی را که بر من برتری داده ای (به چه دلیل بوده است؟) اگر مرا تا روز قیامت زنده بگذاری، همه فرزندانش را، جز عده کمی، گمراه و ریشه کن خواهم ساخت!») قال فبعزتک لاغوینهم اجمعین(گفت: «به عزّتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد،) الا عبادک منهم المخلصین.(مگر بندگان خالص تو، از میان آنها!»)
تفسیر مرتبط
اغواء به معنای انداختن در غوایت و گمراهی است ، البته گمراهیی که تواءم با هلاک و خسران باشد. و مفسرین گر چه جمله «اغویتنی» را بر حسب اختلاف نظریات و سلیقه هایی که داشته اند به همه این معانی یعنی «غوایت»، «ضلالت»، «هلاک» و «خسران» تفسیر کرده اند، و لیکن از عبارتی که خدای تعالی در سوره حجر از ابلیس حکایت کرده و فرموده : «قال رب بما اغویتنی لازینن لهم فی الارض و لاغوینهم اجمعین» استفاده می شود که مراد او همان معنایی بوده که ما ذکر کردیم.