[ویکی فقه] الجواهر فی تفسیر القرآن (کتاب). تفسیر طَنطاوی با نام الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم اثر طنطاوی جوهری، مفسر و عالم دینی سده های سیزدهم و چهاردهم است. الجواهر مشهورترین اثر تفسیر علمی فراگیر دوره معاصر و اولین و تنها تفسیر کاملی است که با نگرش علمی به طور گسترده تدوین شده است. این تفسیر به شیوه ترتیبی است و تنها دوره کامل تفسیری با گرایش به علوم تجربی به شمار می آید.
تفسیر طَنطاوی مشهورترین اثر تفسیر علمی فراگیر دوره معاصر، نوشته شیخ طنطاوی جوهری است. وی در سال ۱۲۸۷ در مصر متولد شد و تحصیلات خود را در مراکز علمی مختلف قاهره گذراند. او نزدیک به سی عنوان تالیف دارد که در آنها توجه بسیاری به علوم شده است. تفسیر جواهر از آخرین نوشته های اوست که در سال ۱۳۵۶ پایان یافت. او در سال ۱۳۵۸ درگذشت. طنطاوی معتقد بود که معجزات علمی قرآن پیوسته و روز به روز (با پیشرفت علم) آشکارتر می شود و هنوز هم گنجینه های علمی قرآن مکشوف نگشته است و با گذشت زمان به تدریج آشکار می گردد. وی از کودکی، خود را مشتاق کشفیات جدید علمی، عجایب هستی، شگفتی های طبیعت و اسرار و رموز آسمان ها و زمین و زیبایی های آنها دید.نام کتاب، الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم است و به نام مؤلف آن شهرت دارد. الجواهر، در ۲۵ جلد به اضافه یک جلد پیوست که به گفته وی خواسته است در آن، برخی از بدایع هستی را که در تفسیر نیاورده روشن کند. این تفسیر اولین و تنها تفسیر کاملی است که با نگرش علمی به طور گسترده تدوین شده است.
انگیزه نگارش
در مقدمه تفسیرش می گوید: هنگامی که به امت اسلامی و تعالیم دینی می اندیشیدم دریافتم که بیشتر خردمندان و دانشمندان از این معانی (آیات علمی در قرآن) روی گردان و از سیر و کاوش در آن غافل و بی خبرند و تنها تعداد اندکی به آفرینش جهان و غرایب و شگفتی های آن می اندیشند. از این رو به تالیف کتاب های مختلفی آغاز کردم؛ از جمله، نظام العالم و الام، جواهر العلوم، التاج المرصع، جمال العالم و... و در این کتاب ها آیات قرآن را با شگفتی های هستی در آمیختم و آیات وحی الهی را متناسب با عجایب خلقت مطرح کردم.
طنطاوی بن جوهری، الجواهر فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲.
این تفسیر به شیوه ترتیبی است و تنها دوره کامل تفسیری با گرایش به علوم تجربی به شمار می آید.طنطاوی برای تفسیر سوره های بلند قرآن، آیات را با توجه به پیوستگی موضوع به دسته های متعددی با اندازه های متفاوت تقسیم می کند. او در تفسیر هر سوره، پیش از همه به بسمله توجه دارد و هر بسمله را مختص به همان سوره می داند و آن را با توجه به مضمون سوره تفسیر می کند. او به مضامین اصلی هر سوره نیز توجه دارد و عموماً پیش از تفسیر آیات، این مضامین را بتفصیل یا به اختصار مطرح می کند. وی همچنین پیوند هر سوره را با سوره پیشین و هر دسته آیات از یک سوره را با دسته بعد بیان می کند. اهتمام به این دو موضوع از شاخص های تفاسیر دوره جدید است که توجه به آن در نتیجه نقادی های مستشرقان، مبنی بر عدم انسجام آیات، بوده
رومی، فهد بن عبدالرحمن، منهج المدرسة العقلیة الحدیثة فی التفسیر، ج۱، ص۲۲۵ ـ ۲۳۷، بیروت ۱۴۰۷.
...
تفسیر طَنطاوی مشهورترین اثر تفسیر علمی فراگیر دوره معاصر، نوشته شیخ طنطاوی جوهری است. وی در سال ۱۲۸۷ در مصر متولد شد و تحصیلات خود را در مراکز علمی مختلف قاهره گذراند. او نزدیک به سی عنوان تالیف دارد که در آنها توجه بسیاری به علوم شده است. تفسیر جواهر از آخرین نوشته های اوست که در سال ۱۳۵۶ پایان یافت. او در سال ۱۳۵۸ درگذشت. طنطاوی معتقد بود که معجزات علمی قرآن پیوسته و روز به روز (با پیشرفت علم) آشکارتر می شود و هنوز هم گنجینه های علمی قرآن مکشوف نگشته است و با گذشت زمان به تدریج آشکار می گردد. وی از کودکی، خود را مشتاق کشفیات جدید علمی، عجایب هستی، شگفتی های طبیعت و اسرار و رموز آسمان ها و زمین و زیبایی های آنها دید.نام کتاب، الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم است و به نام مؤلف آن شهرت دارد. الجواهر، در ۲۵ جلد به اضافه یک جلد پیوست که به گفته وی خواسته است در آن، برخی از بدایع هستی را که در تفسیر نیاورده روشن کند. این تفسیر اولین و تنها تفسیر کاملی است که با نگرش علمی به طور گسترده تدوین شده است.
انگیزه نگارش
در مقدمه تفسیرش می گوید: هنگامی که به امت اسلامی و تعالیم دینی می اندیشیدم دریافتم که بیشتر خردمندان و دانشمندان از این معانی (آیات علمی در قرآن) روی گردان و از سیر و کاوش در آن غافل و بی خبرند و تنها تعداد اندکی به آفرینش جهان و غرایب و شگفتی های آن می اندیشند. از این رو به تالیف کتاب های مختلفی آغاز کردم؛ از جمله، نظام العالم و الام، جواهر العلوم، التاج المرصع، جمال العالم و... و در این کتاب ها آیات قرآن را با شگفتی های هستی در آمیختم و آیات وحی الهی را متناسب با عجایب خلقت مطرح کردم.
طنطاوی بن جوهری، الجواهر فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲.
این تفسیر به شیوه ترتیبی است و تنها دوره کامل تفسیری با گرایش به علوم تجربی به شمار می آید.طنطاوی برای تفسیر سوره های بلند قرآن، آیات را با توجه به پیوستگی موضوع به دسته های متعددی با اندازه های متفاوت تقسیم می کند. او در تفسیر هر سوره، پیش از همه به بسمله توجه دارد و هر بسمله را مختص به همان سوره می داند و آن را با توجه به مضمون سوره تفسیر می کند. او به مضامین اصلی هر سوره نیز توجه دارد و عموماً پیش از تفسیر آیات، این مضامین را بتفصیل یا به اختصار مطرح می کند. وی همچنین پیوند هر سوره را با سوره پیشین و هر دسته آیات از یک سوره را با دسته بعد بیان می کند. اهتمام به این دو موضوع از شاخص های تفاسیر دوره جدید است که توجه به آن در نتیجه نقادی های مستشرقان، مبنی بر عدم انسجام آیات، بوده
رومی، فهد بن عبدالرحمن، منهج المدرسة العقلیة الحدیثة فی التفسیر، ج۱، ص۲۲۵ ـ ۲۳۷، بیروت ۱۴۰۷.
...
wikifeqh: الجواهر_فی_التفسیر_القرآن_الکریم